Boeven zijn het!
Ook zo geschrokken vorige maand? Die boeven, die zakkenvullers. Nee, ik bedoel niet Dirk Scheringa of Ed Nijpels of Robin Linschoten of... ja wie niet eigenlijk? Nee, met die jongens komt het wel goed, dat wordt wel geregeld. Nee, ik bedoel dat bericht in de krant over het aan banden leggen van giften aan verpleegkundigen.
Een verpleegkundige had van een tevreden patiënt twintig euro ontvangen. Maar wat doet ze? Ze steekt dat in haar eigen zak! Asociaal gedrag van de bovenste plank, want ze had dat met haar collega's moeten delen. Ze is daar door de directie op aangesproken.
Terecht, want het moet toch niet gekker worden met de zakkenvullerij en zelfverrijking op de werkvloer. Daar moet het goede voorbeeld worden gegeven. Niet de tone at the top is belangrijk maar de tone at the bottom!
Gelukkig gaat de directie in overleg met de Beroepsorganisatie V&VN de gedragscode op dit punt aanscherpen om dit ongeoorloofde gedrag op de werkvloer uit te bannen. Bonussen voor de top van dit ziekenhuis vallen daar natuurlijk niet onder. Die worden ook niet bepaald door tevreden patiënten. Daar werken andere mechanismen voor. Stel je voor dat we naar tevreden patiënten moeten gaan luisteren!
Gelukkig hebben wij, accountants, als Beroepsorganisatie wel een gedragscode. Het zijn heel wat pagina's, maar dan heb je ook wat. Natuurlijk gaat deze code over integriteit. We zijn ons daarbij bewust van onze maatschappelijke functie en we laten ons niet leiden door commerciële overwegingen. We zijn onafhankelijk in doen en laten en trekken tijdig aan de bel om eventuele (maatschappelijke) misstanden aan de kaak te stellen. We leveren kwaliteit tegen een redelijke prijs en streven naar transparantie.
Terecht hebben we afstand genomen van de al te rigide interpretatie van de geheimhoudingsplicht. Dat is niet meer van deze tijd en wordt ook niet meer begrepen. Het werd ervaren als iets onder de pet houden of om eigen falen te maskeren. We investeren ook fors in communicatie- en perceptiemanagement. We worden weer begrepen omdat we luisteren naar wat er leeft in de maatschappij.
We staan dan ook weer met beide benen in de echte werkelijkheid, zijn maatschappelijk betrokken. De accountantsverklaring is helder en eenduidig. We dragen daarbij onze verantwoordelijkheid en daarop zijn we aanspreekbaar.
Natuurlijk maken we nog wel eens foutjes, zoals met het Stramien voor assurance-opdrachten. Dat begrijpt niemand en valt ook niet uit te leggen, zeker niet aan mensen buiten onze beroepsorganisatie. Sommigen dachten dat we assurantiepolissen gingen verkopen! Maar daar leren we van. We zijn niet voor niets een lerende organisatie. Daarbij denken we steeds meer van buiten naar binnen.
En partners verdienen niet meer dan de minister-president, omdat ook zij beseffen dat zij een maatschappelijke functie vervullen en niet voor niets lid zijn van een publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie (PBO). Ook in het besef dat er meer is dan geld alleen. Zeker in onze functie.
We zijn een prachtig(e) beroep(sorganisatie), waar we trots op kunnen zijn!
Dit wordt de werkelijkheid. En dat is maar goed ook!