Nachtboek NIVRAA-voorzitster 2011 (10): ‘Fair value: oude schoenen te snel weggegooid’
Elske Patinama (46), voorheen AA en nu RAA, is sinds 1 januari 2010 voorzitster van het nieuwe Nederlands Instituut van wettelijk erkende accountants (NIVRAA). Dit instituut is het resultaat van een door wetgeving in 2009 gedwongen huwelijk tussen NIVRA en NOvAA. Met enige regelmaat noteert zij in een ‘nachtboek' haar gedachten over de actualiteiten rond het accountantsberoep zoals die anno 2011 dag in dag uit op bestuursvoorzitters afkomen. Aflevering 10.
17 maart 2011: Paar dagen geleden een Senate hearing bijgewoond over de Amerikaanse adoptie van IFRS. Geen kat in het bakje, zoals ze nu al jaren suggereren. Veel verwachtingen, eerst gewekt, toen verwekt, en nu verkracht: Amerikaanse IFRS-erkenning komt er voorlopig niet, neem dat maar van me aan. Hebben we verdomd vorig jaar op grond van alle beloftes het IASC/de IASB naar New York verhuist ("blijven alleen nog wat ‘formaliteiten' te vervullen") als prijs van de toegezegde erkenning, blijken we nu belazerd.
De oppositie tegen IFRS is hier ongelooflijk, de techniek die gebruikt wordt om het allemaal te torpederen is van het salamitype. Iedere keer weer nieuwe hordes te nemen, waarvan de eis FASB-standaarden als basis voor een nieuw IFRS te nemen er maar een is.
Nu heeft de Amerikaanse oppositie ook nog net voor deze hearing een studierapport uitgebracht over de toepassing van IFRS door buitenlandse ondernemingen, genoteerd op de Amerikaanse beurs. Die wonnen een paar jaar terug een belangrijke concessie: IFRS is goed voor US doelstellingen, als je maar een buitenlandse registratie hebt. Welnu, de heren hebben de praktische applicatie van die regel empirisch onderzocht en het is om te huilen.
Hier wordt even de principle driven approach in het verdachtenbankje gezet.
Het Amerikaans gevestigd belang juicht (‘IFRS verslagen') en huilt tegelijkertijd (‘kijk eens wat een zooitje die buitenlanders op onze beurzen ervan maken'). Het toont de grote strijd, over de rug van fair value, tussen relevantie en verifieerbaarheid. En in dit land heeft verifieerbaarheid de sterkste hand.
Neen, we zijn er nog niet. Dit verhaal toont ook weer de strategische misser van ruim tien jaar terug om fair value te aanvaarden voordat je het echt hebt uitgeëxperimenteerd hebt. Het verhaal van de oude en nieuwe schoenen.
Afijn, vanavond ontmoet de oude schoen de nieuwe schoen, ik ga eten bij Jules Muis thuis, hier in DC. Ben benieuwd of oud-voorzitters goed fermenteren. Nog driehonderd nachtjes slapen en ik ben ook oud-voorzitster ...