Opinie

Medicijnen tegen zelf veroorzaakte migraine

Gisteren publiceerde de Washington Post een uitstekend historisch overzicht over de Amerikaanse regulerings-/dereguleringstwisten, teruggaand tot de jaren negentig.

Het is een machtsstrijd over macrocontroles, die aan de wortel ligt van de huidige kredietcrisis. Een uniek kijkje in de keuken van de Amerikaanse machtspolitiek, een scholenstrijd over het promoten van financiële producten als drijver van de Amerikaanse economie. Met een rolverdeling met veronderstelde good guys die zich achteraf gezien als bad guys gedroegen. 

Ene Brooksley E. Born, hoofd van de Commodity Futures Trading Commission, speelt aanvankelijk de lone bad girl maar ontpopt zich verder in deze film als de enige good girl, met een ons nu bekend unhappy end

Too many pushy Tarzans, too few Janes. Het kan verkeren. 

"Good girls go to heaven, but bad girls go everywhere", luidt een populaire slogan op T-shirts. Welnu, Brooksley Born went nowhere, in haar aanhoudende strijd om derivaten te reguleren. Maar ze doet nu haar indringende verhaal op Congres-zittingen. Hetzelfde Congres dat zich de afgelopen tien jaar liet weglobbyen door de advocaten van de huidige financiële jungle. 

Enkele weken geleden, nog voor de de facto nationalisatie van AIG, gaf de Amerikaanse minister van Financiën Hank Paulson nog aan dat zijn toenmalige bewapening en maatregelen voldoende waren om de rust op de markten te herstellen. Zijn afschrikkend wapen was als het ware de bazooka op zijn schouders - die wetenschap zou voldoende zijn om financiële instellingen in het gelid te houden. 

Welnu, twee weken later werd die bazooka gedwongen afgeschoten op hetzelfde AIG. Door dezelfde man dus die in zijn rijkere jaren producten aan de man bracht die mede aan de basis liggen van de huidige chaos van de markten. 

Het is te hopen dat hij genoeg munitie over heeft voor de toezichthouders van de afgelopen tien jaar, waarvan velen nog altijd op hun stoel zitten. Zij die ons nu de medicijnen en uitvoerig self-serving commentaar aanbieden voor de financiële migraine, hebben deze zelf veroorzaakt. 

We kunnen vele nabeschouwingen tegemoet zien over de grondoorzaken van de huidige misère. Ik zal daar de komende blogs het mijne aan toevoegen - bij wijze van uitzondering in het Engels - door te citeren uit eigen werk uit de jaren negentig over hetzelfde onderwerp: derivaten, verpolitisering van toezicht en de aalgladde verantwoordelijkheidsconstructies van toezichthouders. 

Het verleden weer even oprakelen dus, om het toekomstdenken even rust te geven. En ter 'leering ende vermaeck' van een nieuwe en hopelijk minder fragiele systemic toekomst. 

Wat vindt u van deze opinie?

Reageer Spelregels debat

Jules Muis verliet in 1995 het openbare accountantsberoep en was vervolgens vice president en controller van de Wereldbank en directeur-generaal en chief internal auditor van de Europese Commissie. Van 2014 tot eind 2020 was hij lid van de Public Interest Oversight Board (PIOB). Muis was van oktober 2012 tot oktober 2015 ook lid van de Board of Auditors van het European Stability Mechanism (ESM). Jules Muis schrijft op persoonlijke titel.

Gerelateerd

reacties

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.

Aanmelden nieuwsbrief

Ontvang elke werkdag (maandag t/m vrijdag) de laatste nieuwsberichten, opinies en artikelen in uw mailbox.

Bent u NBA-lid? Dan kunt u zich ook aanmelden via uw ledenprofiel op MijnNBA.nl.