G8 weet precies wat men niet wil
Wie de krant goed volgt, weet dat de G8 vorige week met uitzonderlijke unanimiteit heeft besloten wat de G8, alsmede de Europese Top een dag later, nu precies niet wil: verslaggevingstandaarden die ons precies - of als dat moeilijk is onprecies - vertellen waar de schoen precies wringt.
Fair value accounting is tot massavernietigingswapen verklaard. Het heeft al voldoende 'schade berokkend' door ons te vertellen dat de bomen niet tot in de hemel groeien. Dus laten we het hemels plafond maar een paar etages zakken, tot we het kunnen aanraken en in iedere verf zetten die ons politiek-fiscaal, monetair en economisch goed uitkomt.
Van nu af geldt 2 + 2 =5. Of 7, of 3. Dat hangt er vanaf hoe de wind waait en het hoedje staat. Collectieve window-dressing is het nieuwe motto, alleen noemen we het anders.
Daar vinden die accounting standard setters wel wat op. Ze hebben zich toch ook al aangepast aan de nieuwe machtsverhoudingen. Suckers.
Vorige week is de strijd tussen het politiek wenselijke en professioneel-technisch noodzakelijke beslist ten faveure van de politiek. Mark to market wordt in Amerika mark to Paulson en in Europa mark to Merkel/Sarkozy.
De theoretische waarheid wordt voor onbepaalde tijd om praktische redenen uitgesteld. Water is hierbij gemakshalve, jawel uitsluitend voor het gemak, tot wijn verklaard. What's new?
Toch was dit geval van dealers in hope vs reality checkers niet helemaal onvoorspelbaar. Ook de uitslag niet. Verslaggevingstandaarden zijn een taal met een eigen syntax en gevoelswaarde. Taal is macht, en macht is geld. En dan kom je al snel bij de politiek.
In onze constellatie van checks and balances wint de beherende macht het dan van de registrerende. Dus weg met fair value accounting. Allemaal in het kortetermijnbelang van de belastingbetaler, de kiezer en de verkozenen. En in het langetermijnbelang van ... Nou ja, we zien wel.
Als u even benieuwd bent als ik hoe zo'n discussie tussen regeringsvoerders over zo'n onderwerp plaatsvindt: het heeft zich allemaal al eens eerder afgespeeld. In 1994 hield ik een slottoespraak voor het Edingburg Festival Of Accounting, georganiseerd door het Schotse Instituut.
Reeds in die tijd was de botsing tussen de politiek en het professioneel wenselijke over verslaggevingstandaarden voorzienbaar. Dus heb ik een script geschreven en gepresenteerd over een G8-ontmoeting, helemaal gewijd aan verslaggevingstandaarden. Inclusief de politieke dynamiek van het kiezen tussen complementaire maar ook concurrerende verslaggevingstandaarden. En compleet met de woorden van de toenmalige G8-regeringsvoerders.
Voor de volgende gelegenheid.