Opinie 09 oktober 2008

Beroepseed

Een mooi bericht in het Financieel Dagblad van vandaag: Hans Ludo van Mierlo bepleit de beroepseed voor bankiers. Hij ziet het als start van een "broodnodig ethisch réveil".

Deze oproep kan direct vertaald worden naar de accountancy. Sterker nog, het is voor accountants wat mij betreft een must om de beroepseed af te leggen. Het belangrijkste argument is dat op deze wijze de eis van integriteit van accountants in al zijn (zakelijk) handelen meer wordt benadrukt dan tot op heden het geval is. 

Het begrip 'integriteit' moet dan ruim worden opgevat en impliceert dan tevens de eis tot objectiviteit, geheimhouding en onpartijdigheid. 

Een ander onderdeel van de beroepseed zou kunnen zijn dat de accountant zich onthoudt van hetgeen zijn kennis te boven gaat. Het is ondenkbaar dat een integere mkb-accountant de jaarrekening van een beursgenoteerde onderneming gaat controleren. Hierdoor zijn de aspecten van deskundigheid en zorgvuldig gedrag afgedekt. 

Op deze wijze zijn de verplichtingen van de accountant aan het maatschappelijk verkeer duidelijk: als mens én vakman handelt hij integer en als vakman erkent hij zijn eigen grenzen. 

De vraag is op welke wijze de eed zou moeten worden vormgegeven. Aangezien de accountant de vertrouwenspersoon is van het maatschappelijk verkeer en hij daarbij ook optreedt als raadgever of als financiële huisarts is het een aardige gedachte om als uitgangpunt de huidige vorm van de eed van Hippocrates te gebruiken en deze ‘om te bouwen' met de bovengenoemde elementen, die ontleend zijn aan de VGC. 

Bij deze 'verbouwing' moet er wel rekening mee worden gehouden dat de patiënt in de eed van Hippocrates voor de accountant niet de klant is, maar het maatschappelijk verkeer. 

Als dat gebeurt, dan is de wens uit de oorspronkelijke eed (Moge ik, als ik deze eed getrouwelijk houd, vreugde vinden in mijn leven en in de uitoefening van mijn kunst, maar moge het tegenovergestelde het geval zijn indien ik hem schend.) voor velen een zegen.