Leo Stevens voelt zich bekocht
In zijn column in het FD van zaterdag 14 juli meldt Leo Stevens, nooit vies van duidelijke uitspraken, dat hij zich bekocht voelt door het rapport Verdiesen. Waarom? Omdat Verdiesen een keurmerk voorstelt, gekoppeld aan kwaliteitsstandaarden, onafhankelijk tuchtrecht en dergelijke. Stevens had tot voor kort blijkbaar het idee dat de AA en RA titels al precies die zekerheid moesten geven die Verdiesen nu via een keurmerk wil geven.
Arnout van Kempen
Stevens heeft een punt. Wat heet, hij heeft volledig gelijk. En nu moeten we niet gaan zeuren dat Verdiesen het allemaal anders bedoelde. Als een hoogleraar, een fiscalist, een bekende naam in ondernemersland, kortom, bepaald een uiterst goed geïnformeerde leek, denkt dat Verdiesen met zijn rapoort feitelijk stelt dat de accountantstitel geen enkele garantie geeft, dan is Verdiesen of heel onduidelijk geweest, of hij probeert echt de definitieve nekslag aan het vertrouwen in accountants uit te delen.
Waar moet het naar toe met de accountant? Straks hebben we twee keurmerken in de vorm van persoonsgebonden titels, met NIVRA en NOvAA als hoeders van de kwaliteit, voor alle accountants. Dan nog een keurmerk in de vorm van een vergunning voor kantoren, met de AFM, ondersteund door de SRA, als kwaliteitshoeder. En dan ook nog het Verdiesen-keurmerk?
Misschien valt er iets te leren uit een andere sector waar alles om vertrouwen draait.
Ooit probeerden allerlei organisaties keurmerken voor webwinkels te verkopen. Want met een webzegel van deze of gene organisatie zou het consumentenvertrouwen wel zo groot worden dat de handel zou opbloeien. Gek genoeg is er van al die webtrust, webzegels, webkeurmerken niet veel meer over. Maar de handel van Bol.com en consorten draait prima. Zelfs Marktplaats.nl dat vrijwel volledig afhankelijk is van de betrouwbaarheid van ontelbare particuliere handelaren draait geweldig. Dankzij een webkeurmerk? Welnee, omdat dit soort online handelaren, marktmeesters en bedrijven dag in dag uit leveren wat ze beloven, geen fratsen uithalen, geen "sorry, maar de volgende keer doen we het echt beter" verkopen, geen kletsverhalen houden over hun geweldige interne regelgeving. Vertrouwen moet je verdienen door constant te presteren en verder niets, zo simpel is het, en tegelijk, zo moeilijk.