Controle is een commodity
De column van Homme Idzerda in ‘de Accountant' is verplichte kost voor iedereen die gevoel wil houden of krijgen bij het vak. De column over koffie beschouw ik als een hoogtepunt in de liteRAtuur. Al jaren lees ik zijn column met veel plezier en ik kan dan ook ronduit zeggen dat ik fan ben van Homme. In zijn laatste column (april, 2007) las ik echter een zin die mij verbaasde en waarvan ik weet dat meer accountants zijn mening delen:
Marc van Hilvoorde
"Als we niet oppassen, keren we terug naar de situatie waarin controle een commodity is die niks mag kosten."
Of het nu komt dat uitgerekend in deze ‘de Accountant' staat, dat hij is ingeschreven in het accountantsregister waardoor hij meer politiek verantwoorde meningen gaat verkondigen, dat weet ik niet. Maar controle IS een commodity of we het nu leuk vinden of niet. En dat hebben we ook zelf zo geregeld. Het is namelijk zo dat elke accountant, zodra deze is ingeschreven, een goedkeurende verklaring mag ondertekenen. En die verklaring ziet er altijd hetzelfde uit en is gebaseerd op de zelfde deugdelijke grondslag. Er is mij ook geen reclame bekend waarin wordt beweerd dat de verklaring van accountant X beter is dan de verklaring van accountant Y, dat mocht ook helemaal niet vanwege de eer van de stand. Het vak kent nog steeds de oorsprong dat een verklaring van accountant X inwisselbaar is voor een verklaring van accountant Y. En dan is het in mijn beleving dus een commodity.
Wellicht vinden sommige collega's dat een controle veel te ingewikkeld is om een commodity te zijn. Maar een open hart operatie is ook heel ingewikkeld, maar zeker een commodity. Dat hoop ik tenminste als ik aan de beurt ben. Specialisten werken in hoge mate gestandaardiseerd aan de hand van protocollen. Een de gewenste einduitkomst is altijd hetzelfde: probleem opgelost en patiënt leeft nog. En zolang controle een commodity is, zullen we vooral op kosten gaan concurreren en blijven budgetten onder druk staan. Opvallend is dat ook de kostendruk in de gezondheidszorg leidt tot nadenken over specialisatie op ziekenhuisniveau.
Inmiddels is er al jaren een sluimerende beweging zichtbaar. Toezicht is steeds meer kantoorgebonden, in plaats van persoonsgebonden. En er zijn niet veel kantoren waar elke RA de verklaring tekent, dit is in de praktijk voorbehouden aan de partner. En als we de reclame uitingen mogen geloven is kantoor X wel degelijk beter dan kantoor Y, hoewel de controle hier zelf nog steeds niet wordt genoemd. Er is dus een tegenbeweging die er mogelijk toe leidt dat de controle minder een commodity wordt. Interessant om te volgen welke kant het zal opgaan. Zelf denk ik dat controle hartstikke standaard en volledig uitwisselbaar zal zijn. Waarmee ik niet zeg dat elk kantoor ook deze commodity zal leveren.Zelf twijfel ik nog tussen specialiseren tot anesthesist of chirurg.