Nieuws 26 augustus 2015

Brunel weg uit corrupt Nigeria

Het beursgenoteerde detacheringsbedrijf Brunel trekt zich vanwege de "aanhoudende sfeer van corruptie en omkoping" terug uit Nigeria. Voorbode van een trend, meent een oud-officier van Justitie.

Brunel-ceo Jan Arie van Barneveld vertelt vandaag in het FD over het vertrek uit Nigeria. "Als het feitelijk onmogelijk wordt zaken te doen zonder de regelgeving te overtreden en onze medewerkers fysiek in gevaar komen, dan is het einde verhaal." Ook de aanwezigheid in andere Afrikaanse landen staat ter discussie.

Aldo Verbruggen, oud-officier van justitie en partner bij advocatenkantoor Jones Day, noemt de open communicatie over het besluit van Brunel een voorbode van een trend. "De komende jaren zullen we vaker meemaken dat bedrijven zich uit een land terugtrekken vanwege corruptie en daar open over zijn."

Grote internationale concerns maken volgens hem bij corruptie steeds meer gebruik van risicomodellen en weging van factoren wordt daarbij anders. Hij wijst op de aangescherpte anti-corruptiewetgeving die "draconische boetes" mogelijk maakt die kunnen oplopen tot tien procent van de wereldwijde omzet, en ook op de pakkans die "significant groter" is geworden.

Brunel kampt de afgelopen met meer buitenlandse 'kwesties'. Begin 2013 bleek dat het management van het Amerikaanse concernonderdeel in Houston de resultaten lange tijd veel te rooskleurig had voorgesteld. "Het zat me al langere tijd niet lekker", aldus Van Barneveld daarover in het FD. "Ik heb nog e-mails bewaard waarin ik vragen stel aan de directeur in Houston over marges die niet op elkaar aansloten. Maar als er steeds in accountantstaal een afdoende verklaring komt, laat je je in slaap sussen."

Wat betreft corruptie is hij rechtlijnig. Het bedrijf weigert daar aan mee te werken. "Een onderneming moet intern zo goed georganiseerd zijn dat managers ervan doordrongen zijn dat ze geen enkele stap in de verkeerde richting zetten."

Op de vraag wanneer hij begint te twijfelen, zegt de topman: "Als managers zorgeloos beginnen te praten over te grote bedragen en zelfverzekerd vertellen hoe makkelijk het succes is, gaan bij mij alle alarmbellen af. Durf te bedenken dat het heel anders in elkaar zit dan wordt voorgesteld. Ik zie het dilemma ook bij commissarissen: reken maar dat het prettig is commissaris te zijn van een fantastisch lopend bedrijf, je durft bijna niet door te vragen."

Hij ziet goede scherpe commissarissen, maar ook commissarissen "die altijd maar de obligate vragen stellen die ze op de cursus op Nyenrode hebben geleerd en ik zelf ook kan bedenken". De kunst is volgens hem om hard te zijn op een bijna prettige manier. "Dingen tegen mij zeggen die niemand anders tegen mij zegt. Dat soort mensen sturen uiteindelijk een organisatie. Goed toezicht houden leer je niet op Nyenrode."