Nieuws 21 november 2014

EY weert claim 9 ton af met algemene voorwaarden

Het ROC Zuid-Holland Zuid moest 6 ton subsidie inleveren, omdat het de verkeerde formulieren had gebruikt. De poging om 9 ton schade te claimen bij de huisaccountant strandt bij de rechtbank op de algemene voorwaarden van EY.

Het vonnis van de Rechtbank Rotterdam laat zich lezen als een college over hoe je met succes de aansprakelijkheid kunt beperken met algemene voorwaarden.

ROC Zuid-Holland Zuidontving van 1996 tot en met 2000 ESF-subsidie. In 2001 zijn de regels daarvoor veranderd. Subsidieaanvragers moeten sindsdien gebruik maken van het Deelnemers Registratie Systeem en de bijbehorende intakeformulieren. Een accountant moet de opzet van de AO/IC beoordelen en daarna een interim- en eindcontrole uitvoeren. Bij de eindcontrole stelt de accountant vast of de subsidieregels zijn nageleefd.

Het ROC doet hiervoor een beroep EY, sinds 1996 de huisaccountant. In oktober 2004 geeft EY na de controle van de eindrapportage een goedkeurende accountantsverklaring af.

In februari 2004 ontvangt het ROC een voorschot van 173 duizend euro op de toegekende subsidie van 578 duizend euro.

In juni 2005 wordt de subsidie teruggebracht naar nul, omdat het ROC niet de uitdrukkelijk voorgeschreven intakeformulieren heeft gebruikt. Het ROC vecht de intrekking vergeefs aan bij de bestuursrechter.

Vervolgens probeert het ROC in een civielrechtelijke procedure bij de Rechtbank Rotterdam 9 ton te claimen van EY. De accountants zijn volgens het ROC toerekenbaar tekort geschoten in de uitvoering van de opdracht door het centrum niet te waarschuwen en wel een goedkeurende verklaring af te geven. Als tweede pijl op zijn boog heeft het ROC een claim van 8 ton wegens onrechtmatig handelen.

EY brengt meteen de algemene voorwaarden in stelling. Daarin staat een vervaltermijn, die inhoudt dat een cliënt na een jaar niet meer kan klagen of procederen over de "rechten en bevoegdheden" die voortvloeien uit de opdracht.

Toepasselijk

De eerste vraag voor een jurist is of de algemene voorwaarden wel van toepassing zijn. Dat zijn zij bijvoorbeeld niet als de cliënt deze nooit gezien heeft. Voor 1996 kan het ROC nog verdedigen dat het deze voorwaarden niet kende. Nadien heeft EY er steeds nadrukkelijk naar verwezen in de opdrachtbevestiging. Daarom is het vorderingsrecht van het ROC in beginsel vervallen. Niet alleen ten aanzien van de contractuele tekortkomingen, maar ook ten aanzien van de onrechtmatige daad. De feitelijke basis voor beide claims is namelijk identiek.

Maar is het wel redelijk dat EY zich op het vervalbeding beroept? Het ROC vindt van niet, omdat het na het annuleren van de subsidie met EY had afgesproken de schade pas te claimen als de bestuursrechtelijke procedures over het intrekkingbesluit zouden zijn afgerond. Volgens het ROC had EY al moeten wijzen op het vervalbeding toen de afspraak werd gemaakt.

De rechtbank is het daar niet mee eens. Om te beginnen moet de rechter zich terughoudend opstellen als hij (op grond van artikel 6:248 lid 2 BW) de redelijkheid en billijkheid van een contractbepaling toetst, zeker bij overeenkomsten tussen professionele partijen als het ROC en EY. Bovendien was er een advocaat van het ROC bij toen werd afgesproken dat het ROC zou wachten met een claim.

Volgens de rechtbank moet het ROC op de blaren zitten, omdat het de contractvoorwaarden zelfs niet nader heeft bestudeerd toen de subsidiekwestie begon te spelen. Daarom hoefde EY niet uit eigen beweging te wijzen op het vervalbeding en kan de accountant zich daar met goed fatsoen op beroepen. De rechtbank wijst in dit verband nog op een arrest waarin het Hof Den Bosch een beroep op een verjaringsbeding in de algemene voorwaarden ook niet onredelijk of onbillijk vond.

Al met al kan het ROC de schade volgens de rechtbank niet meer claimen. Het ROC kan wel in hoger beroep gaan tegen dit vonnis.