Nieuws 02 oktober 2014

'Inkomensplafond zelfs geschikt voor grootste kantoren'

Het Amsterdamse Dubois & Co hanteert al sinds de oprichting in 1977 een inkomensplafond voor vennoten. Momenteel ligt dat rond de twee ton, in lijn met de Wet Normering Topinkomens.

"De oprichters waren van mening dat dit het beste paste bij de publieke taak van een accountant", zegt maatschapsvoorzitter Marcel Karman in het oktobernummer van Accountant. "Iemand die van de wetgever de taak heeft gekregen om namens de samenleving bedrijven en instellingen te controleren, moet dat doen zonder hierbij te worden geleid door een streven naar een zo hoog mogelijk inkomen."

Slechts zelden vertrekken er mensen om elders meer geld te gaan verdienen, antwoordt Karman desgevraagd. "Uiteraard betalen we onze medewerkers marktconform, maar dat is nog iets anders dan gaan voor het hoogste. Voor de mensen die hier werken gelden ook nog andere belangrijke criteria. Zo kennen wij al vanaf de oprichting een medezeggenschapsstuctuur. Ook hebben we een eigen cao die voor alle veertig medewerkers geldt, eigenlijk voor iedereen behalve de vijf vennoten."

Het wel gehoorde argument dat de hoogte van het salaris invloed heeft op de kwaliteit van de medewerkers verwijst hij naar het rijk der fabelen. "Men verwijst dan naar een onderzoek onder Zweedse accountantskantoren waarin dat zou zijn aangetoond. Ik betwijfel echter of Zweden vergelijkbaar is met Nederland. De AFM kondigde in 2010 een onderzoek aan naar het verband tussen financiële prikkels en de kwaliteit van de accountantscontrole. Een jaar later kon de AFM echter niet vaststellen hoe zwaar de commerciële criteria ten opzichte van de kwaliteitsaspecten moeten worden gewogen. Meer is er niet bekend over de Nederlandse situatie."

Bovendien speelt er voor hem nog iets anders mee: "Wij zitten als kantoor niet te wachten op medewerkers voor wie het belangrijkste streven een zo hoog mogelijk partnerinkomen is."

Wat gebeurt er bij Dubois en Co. met de surpluswinst? Karman, die allereerst opmerkt dat de term ‘surpluswinst' bij zijn kantoor ‘gewoon winst' heet: "Een deel van dat bedrag investeren wij in ons kantoor en onze medewerkers om de kwaliteit van onze werkzaamheden te vergroten. De grootte van dat bedrag is afhankelijk van de opleidingssituatie van het moment. Daarnaast kennen we een winstdelingsregeling want wij vinden het vanzelfsprekend dat iedereen bij Dubois deelt in de winst. Per slot van rekening is het resultaat van ons kantoor niet alleen afhankelijk van de vijf vennoten maar van alle medewerkers. Zij krijgen 37 procent van de winst uitgekeerd, de rest gaat naar de vennoten. Dat is vastgelegd in de cao."

Het ‘Dubois-model' is volgens Karman op elk ander kantoor toepasbaar. "Zelfs bij de big four. Ik begrijp uiteraard dat het wat uitmaakt of het om een kantoor gaat met honderden medewerkers of zoals bij ons veertig. Ook houd ik rekening met de Angelsaksische cultuur waar sturen op beloning een prominente rol inneemt. Wat ik echter niet begrijp is dat dit de enorme inkomensverschillen rechtvaardigt. Dus vanuit die gedachte ben ik ervan overtuigd dat ons model zelfs geschikt is voor de allergrootste kantoren."

» Download het artikel 'Publieke taak haaks op inkomensprikkels'