Nieuws 10 december 2012

Accountant heeft zwaardere zorgplicht dan administratiekantoor

Een accountant heeft een zwaardere zorgplicht tegenover zijn cliënt dan een administratiekantoor, ook al blijven de werkzaamheden beperkt tot het voeren van de loonadministratie. Daarom is een accountantskantoor uit Barendrecht volgens de Rechtbank Rotterdam aansprakelijk voor de schade die een opdrachtgever heeft geleden door fouten in die administratie.

Het accountantskantoor verzorgt sinds februari 1995 de loonadministratie en de afdrachten loonheffing voor Foss & ESG Catering Ltd. Deze in Cyprus gevestigde onderneming verzorgt de catering op booreilanden die zich bevinden op het continentaal plat van Nederland, Groot-Brittannië, Denemarken en Duitsland. 

In de maand voordat de accountant de werkzaamheden ter hand nam, heeft hij Foss al gewezen op verschillende fiscale aspecten van de cateringwerkzaamheden. Het kantoor heeft daarbij aangegeven dat de Nederlandse fiscus sinds 1990 bevoegd is om loonbelasting te heffen voor werkzaamheden van niet-Nederlandse werknemers op het Continentaal Plat. 

In de zomer van 2007 voert het Staatstoezicht op de Mijnbouw een controle uit bij Foss. De toezichthouder stelt vast dat het bedrijf zijn werknemers te lage lonen uitbetaalt, geen vakantietoeslag uitkeert en te weinig doorbetaalde vakantiedagen geeft. 

Sinds 14 december 2005 schrijft de Wet arbeidsvoorwaarden grensoverschrijdende arbeid (Waga) het minimumloon en de minimumvakantietoeslag ook voor als het om buitenlandse werknemers uit de Europese Unie gaat. 

Volgens de rechtbank had de accountant Foss erop moeten wijzen dat deze verplichtingen ook gelden voor de Litouwse werknemers nu Litouwen in 2004 lid is geworden van de Europese Unie. Het verweer dat de werkzaamheden van de accountant zich beperkten tot de loonslips schuift de rechtbank terzijde. De accountant had moeten begrijpen dat Foss, een buitenlandse rechtspersoon, juist een accountant wilde voor het voeren van haar loonadministratie omdat zij aan een accountant hogere kwaliteitseisen kan stellen. De rechtbank wijst in dit verband op de brief van januari 1995, waarin de accountant adviseert over de loonbelasting en sociale verzekeringswetten in internationaalrechtelijk perspectief. 

Voor zover de accountant niet op de hoogte was van de nieuwe wetgeving had hij, zeker op het moment dat Litouwen lid werd van de Europese Unie, zelf onderzoek moeten doen of een deskundige om advies moeten vragen. 

Als redelijk handelend en redelijk bekwaam accountant had van hem minstens verwacht mogen worden dat hij Foss er expliciet en indringend op had gewezen dat de toetreding van Litouwen tot de Europese Unie mogelijk ingrijpende gevolgen zou hebben voor de aan de werknemers van Foss uit te betalen lonen. En dat hij Foss had aangeraden zich hierover te laten adviseren door een deskundige derde. 

Toen het bedrijf zei dat het een en ander had geregeld met de overheid in Litouwen had de accountant Foss erop moeten wijzen dat de onderneming helemaal geen regeling kàn treffen met de Litouwse overheid over de toepassing van Nederlandse regelgeving. 

De accountant had de onderneming ook op de mogelijke gevolgen van de Nederlandse regels moeten wijzen als die gevolgen zich pas later zouden voordoen. 

De accountant voert nog aan dat het Adviesbureau Sociale Verzekeringen ASV contractueel verplicht was om hem te wijzen op de nieuwe wetgeving. Maar volgens de rechtbank doet dat niets af aan de aansprakelijkheid van de accountant zelf. 

Foss heeft ruim 3 ton geëist van de accountant. De rechter heeft een deskundige benoemd om advies uit te brengen over de hoogte van de schade. 

De rechter heeft nog niet beslist of de accountant ook aansprakelijk is voor het ten onrechte toepassen van heffingskortingen.