Nieuws 18 februari 2010

Saskia Stuiveling: 'Notarissen nemen te weinig verantwoordelijkheid voor publieke taak'

Het publieke vertrouwen in het notariaat is tot onder het vriespunt gedaald. Dat zegt Saskia J. Stuiveling, president van de Algemene Rekenkamer in het februarinummer van Notariaat Magazine. De beroepsvereniging moet er volgens haar alles aan doen het geschonden imago te herstellen.

In het interview pakt Stuiveling opvallend hard uit tegen de beroepsgroep. Een van de problemen is dat veel notarissen alleen zijn geïnteresseerd in 'laaghangend fruit'. Stuiveling vertelt hoe ze onlangs onder zelf drie willekeurige notariskantoren belde voor een privékwestie: de juridische afwikkeling van een vermissing, iemand die het bewind kon voeren over de boedel.

"We kregen van alle drie te horen dat ze niet waren geïnteresseerd. Ik zei nog dat we de rekening keurig zouden betalen, maar dat maakte niets uit. Ze wilden de zaak gewoon niet aannemen. Waarschijnlijk omdat de afwikkeling van een boedel van een vermiste persoon vaak lastig is. Het is arbeidsintensief, er zitten telefoontjes aan vast en misschien boze familieleden, en daar leent men zich blijkbaar niet voor."

"Wie alleen maar kiest voor laaghangend fruit en niet voor het hooghangend fruit, maakt zich niet erg populair", zegt Stuiveling. Dát notarissen een slechte naam hebben, staat voor haar vast. "Ik heb niet het gevoel dat notarissen op een spoortje van sympathie van de samenleving kunnen rekenen. Dan heb je als beroepsgroep wel iets laten liggen".

Volgens de Rekenkamer-president zit de beroepsgroep nog te veel in het defensief. "Wie te defensief reageert op schandalen die in de media verschijnen, heeft onvoldoende geanticipeerd op de kritiek."

Juist een brancheorganisatie moet de regie in handen durven nemen en een proactieve houding aannemen, benadrukt Stuiveling. "Zij moet niet alleen opkomen voor de belangen van individuele leden, maar vooral ook de belangen van de positie van de beroepsgroep behartigen."

Volgens haar zijn er kansen genoeg om die verantwoordelijkheid concreet in te vullen. Niet alleen door rotte appels uit de mand te gooien, maar ook door ook door belangrijke informatie te verzamelen, te analyseren en te delen. Daarbij noemt ze de vastgoedpraktijk als voorbeeld.

Ze stelt vast dat omdat de dienstverlening deels een kwestie is van gedwongen winkelnering, notarissen zich nogal wat kunnen permitteren. "Maar het gaat ook om een publieke vertrouwensfunctie en dat schept ook enorme verplichtingen. Mensen hebben de notaris echt nodig, maar door allerlei schandalen en ontwikkelingen in de markt hebben de mensen momenteel het gevoel beduveld te worden. Het is aan de beroepsorganisatie om dat negatieve imago te bestrijden."