Belgische oud-premier pleit voor Europees 'staatspapier'
"De EU moet snel werk maken van het zelf uitgeven van euro-obligaties. Met de opbrengsten zou op een gecoördineerde manier in Europa kunnen worden geïnvesteerd in economische herstelplannen, duurzame energievoorziening en infrastructuur." Dit stelde Guy Verhofstadt, voorzitter van de liberale fractie van het Europese Parlement, gisteren tijdens een congres in Rotterdam.
"Beleggers over de hele wereld zouden dergelijke obligaties met open armen ontvangen omdat, bij een telkens zwakker wordende dollar, de behoefte aan een alternatief voor Amerikaans staatspapier steeds groter wordt." De oud-premier van België, die onlangs het boek 'De weg uit de crisis' liet verschijnen, sprak tijdens een bijeenkomst georganiseerd door het Voorburgse organisatieadviebureau Finext.
De fervente pro-Europeaan Verhofstadt meent dat het een achterhaald idee is nationale oplossingen te zoeken voor een mondiale financiële crisis. Hét bewijs daarvan is volgens hem de afgelopen twee jaar wel geleverd door de euro. Zonder die munt zou de monetaire chaos in de EU totaal zijn geweest . "Nu is het moment om op die bewezen kracht voort te bouwen. Een grote euro-obligatiemarkt zou enorm bijdragen aan een sterke economisch en politiek rol voor Europa."
Onlosmakelijk verbonden met een rol voor de euro als alternatieve wereldreservevaluta is wel dat de EU in de toekomst zelf rechtstreeks bij de burgers van de 27 lidstaten belasting gaat heffen. De indirecte en voor burgers vaak schimmige financiering van de EU uit de schatkist van aangesloten landen kan dan vervallen.
Verhofstadt: "Belastingheffing en een goed werkende democratie hangen direct samen. Want tegenover belasting heffen staat verantwoording afleggen. Dat is één groot voordeel. Het andere is dat je dan de middelen én de rechtvaardiging hebt om grotere projecten aan te pakken om de Europese economie te moderniseren, maar eventueel ook militair een rol op het wereldtoneel te spelen."
Verhofstadt gelooft ook dat de dreiging die sommigen zien in Aziatische sovereign funds en fondsen van olielanden, die steeds vaker belangen in Europese genoteerde ondernemingen kopen, minder wordt als voor die fondsen meer mogelijkheden ontstaan om vastrentend in euro's te beleggen.