Leeftijdbewust personeelsbeleid komt schoorvoetend op gang
Openbaar accountants van 45 jaar en ouder die geen partner of director zijn, zijn nog altijd relatief zeldzaam, zowel bij grote als kleinere kantoren. Die vertrekcultuur is hardnekkig. Maar onder druk van de maatschappelijke ontwikkelingen komt leeftijdsbewust personeelsbeleid langzaam op gang.
Dat blijkt uit een artikel in het deze week te publiceren juninummer van 'de Accountant'. Het blijvend geringe aantal oudere openbaar accountants op de middenniveaus is opmerkelijk in het licht van de maatschappelijke omstandigheden. De beroepsbevolking ontgroent immers en de sector zucht al jaren onder personeelstekorten.
Ondanks vervanging van het principe up or out voor het iets ruimhartiger grow or go, stappen veel oudere RA's die niet de hoogste kantoorregionen bereiken, nog steeds over naar bedrijfsleven of overheid.
De hardnekkige 'vertrekcultuur' komt volgens de kantoren mede door de betrokken accountants zelf. Jan de Lepper, hoofd human resource management van BDO: "In de praktijk gaan RA's vaak uit zichzelf weg als blijkt dat ze geen partner of director kunnen worden. Het is een soort natuurlijke selectie, ingegeven door het idee dat je het niet hebt gemaakt wanneer je de top niet bereikt".
Nol Bakker van Mazars. "Als organisatie kunnen we het ons ook niet meer veroorloven om te zeggen 'ga maar weg'. Maar de mensen willen zelf weg."
Ook in de accountancy zal leeftijdsbewust personeelsbeleid belangrijker worden. Ouderenbeleid komt al schoorvoetend op gang bij kantoren als ABAB, KPMG en Grant Thornton.
Uit de NIVRA-cijfers valt al een zekere ontgroening bij de kantoren af te lezen. Was in 2004 36,1 procent van de openbare RA's jonger dan 35, in 2008 was dit teruggelopen tot 26,4 procent. Daarentegen steeg het percentage RA's tussen de 35 en 45 jaar van 33,2 tot 41,5 procent.
De officiële pensioenleeftijd voor partners varieert per kantoor, maar ligt meestal tussen de 55 en 62 jaar.