Nieuws 03 september 2008

Alfred Oosenbrug over woekerpolissen: 'Ik zeg hetzelfde als twaalf jaar geleden'

Registeraccountant, adviseur en oud-hoogleraar Alfred Oosenbrug verbaast zich dat het feitenonderzoek naar de zogenoemde woekerpolissen zo lang moet duren. "Blijkbaar is er over feiten te discussiëren. Dat is merkwaardig."

Het feitenonderzoek zou eerst door bureau IFO worden verricht, maar na een aanvaring met minister Wouter Bos van Financiën werd het onderzoek alsnog toebedeeld aan de Autoriteit Financiële Markten.

"Ik zie niet in waarom het zo ingewikkeld is van de producten de kenmerken op een rijtje te zetten", zegt Oosenbrug in een interview in het septembernummer van ‘de Accountant'. "Wil partij X niet meewerken? Zet gewoon in het rapport dat partij X de gegevens niet wil verstrekken. Daar wordt in een juridische procedure korte metten mee gemaakt."

Als hoogleraar in 'de economie van de financiële dienstverlening' en 'de verslaggeving van financiële instellingen' aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, boog Oosenbrug zich tien jaar lang over de verzekeringsbranche. Sinds 2003 is hij zelfstandig adviseur en geeft hij onder meer technische consulten aan de stichting Verliespolis.

"Ik zeg en schrijf nu niets anders dan ik twaalf jaar geleden al zei en schreef over deze zaken", aldus Oosenbrug. Ook in de jaren negentig waarschuwde hij al voor het prognosticeren 'tegen veel te rooskleurige rendementen'. In het economenblad ESB schreef hij dat rond beleggingsverzekeringen 'faire voorlichting nog ver weg' is.

Dat consumenten niet toen al in actie zijn gekomen ligt volgens Oosenbrug onder meer aan het feit dat het "een andere tijd" was als het gaat om het vertrouwen in financiële instellingen."

Consumenten waren niet zo bekend met beleggen en bij de aanschaf van deze producten hebben ze vertrouwd op de verzekeraar en op de tussenpersoon. Dat vertrouwen laat zich niet zomaar ondermijnen door een paar negatieve berichten in de media. Daar gaat meer tijd overheen."

Over de kritiek dat consumenten zelf onvoldoende kritisch zijn geweest bij de aanschaf van deze producten, zegt hij: "We hebben het hier over financiële instellingen van naam en faam, de grote maatschappijen. Als je daar een aanbod van krijgt, dan mag je toch aannemen dat dat een serieus aanbod is? Vaak wordt het voorbeeld aangehaald van de aanschaf van een tweedehands auto - dan let je toch ook goed op? Maar ik mag toch hopen dat er een verschil is in het vereiste kritische niveau bij de aankoop van een tweedehands auto en de aanschaf van een polis bij een grote verzekeraar."