Koffie
Zo nu en dan besef ik dat accountants toch net even anders zijn dan de rest van de maatschappij. In het kader van het maken van privé afspraken roep ik dat het voorjaar onze drukke periode is. Mij daarbij niet realiserend dat januari door velen niet als voorjaar, maar als winter wordt gezien.
Dit artikel is verschenen in de Accountant nr. 7, 2004
Bekijk alle artikelen uit dit nummer
Wijk ik nou af of zijn het de anderen die een afwijkende levensinstelling hebben? Zelf ben ik geneigd mijzelf als de norm te beschouwen en anderen als controleverschil. Daarmee maak ik echter dezelfde fout die heeft geleid tot de huidige verwachtingskloof.
Relativerend weet ik alles in de juiste verhoudingen te krijgen. Dat anderen niet altijd mijn denkbeelden hebben, maakt hen niet minder. Voor andere opvattingen moet je openstaan. Ook vaktechnisch. Er zijn echter grenzen. Sommige zaken zijn dermate elementair dat we afwijkingen niet over onze kant kunnen laten gaan. De huidige schandalen en daaropvolgende ad hoc regelgeving, nemen veel van onze tijd in beslag, maar als we geen actie ondernemen is al die inzet voor niets geweest.
Binnen ons beroep signaleer ik een trend die voor het gehele beroep funest zou kunnen worden. De gevolgen zullen alle schandalen volledig in de schaduw zetten.
Als ik op kantoor zit en koffie haal, vraag ik vaak of nog iemand een kopje lust. Steeds vaker krijg ik als antwoord: “Doe mij maar thee.” Een antwoord op een niet door mij gestelde vraag.
Het gebrek aan koffie begint z’n tol te eisen. Door het theedrinken worden al verkeerde antwoorden gegeven op op zich goede vragen. Als echter bij een dergelijke simpele vraag al geen goed antwoord gegeven kan worden, hoe gaat dat straks als een klant met echt moeilijke vragen komt?
Zelf drink ik de hele dag koffie. Ook ’s avonds. Veel mensen doen dat niet. Als ze koffie drinken, kunnen ze niet slapen. Ik heb juist het tegenovergestelde. Als ik slaap, kan ik niet koffie drinken.
Op alle mogelijke manieren probeer ik ervoor te zorgen dat het drinken van thee wordt ontmoedigd. Soms succesvol. Eerst wordt nog om thee gevraagd, na enige aandrang wordt toch voor koffie gekozen. Het is me al eens gelukt dat iemand geen thee meer durfde te bestellen na mijn tirade over theedrinkers. Gelukkig dat sommigen nog openstaan voor goede feedback. Toch heb ik het gevoel dat ik als koffiedrinker steeds meer in de minderheid kom.
Thee is voor vrouwen en zieke mensen. Laat het NIVRA zich daar een keer druk over maken.
Homme Idzerda