Asociaal?
In mijn omgeving is een trend merkbaar. Steeds meer stellen trouwen en het aantal geboortes neemt hand over hand toe. Twee ontwikkelingen die aan mij voorbij mogen gaan.
Dit artikel is verschenen in de Accountant nr. 4, 2003
Bekijk alle artikelen uit dit nummer
De toegevoegde waarde van trouwen ontgaat mij volledig. Volgens mij gaan mensen trouwen als ze elkaar niets meer te vertellen hebben. Hebben ze in ieder geval één dag waarover ze de rest van hun leven kunnen praten. Het schijnt de mooiste dag van hun leven te zijn. Alleen dat vind ik al deprimerend genoeg. Het kan dus alleen nog maar slechter worden. Het zegt waarschijnlijk iets over je leven. Echtgenote is verleden tijd van echt genieten.
Als ook dan de sleur erin komt, is de volgende stap snel gezet: kinderen. Een keuze die iedereen voor zichzelf moet maken. Voor mij hoeft het niet, maar wie ben ik om daarover te oordelen.
Aan bepaalde zaken stoor ik mij echter. Iedereen vindt het blijkbaar vanzelfsprekend dat je voor nageslacht zorgt, hoewel argumenten daarvoor ontbreken. Ik moet echter uitgebreid verantwoording afleggen als ik laat weten hieraan niet mee te doen. Maatschappelijk gezien is het onverantwoord dat bepaalde mensen zich voortplanten en ik ben daar één van.
Dat anderen kinderen willen, is hun goed recht. Daarbij vind ik wel dat dit hun eigen verantwoordelijkheid is. Dat houdt in dat zij ook zelf voor de consequenties opdraaien. Een standpunt dat slechts door weinigen wordt gedeeld. Als ik ervoor kies iets te kopen, is het normaal dat ik dat zelf betaal. Gaat het echter om kosten van kinderen dan wordt het ineens vanzelfsprekend dat deze gedeeld worden.
Aanvullend op de overheidsbijdrage geven veel werkgevers een vergoeding voor kinderopvang. Ook accountantskantoren. Medewerkers met kinderen worden duurder dan vergelijkbare medewerkers zonder kinderen, zonder aantoonbare tegenprestatie. Een keuze die ongetwijfeld weloverwogen is gemaakt.
Deze bijdragen worden als vanzelfsprekend gezien. Hiermee ben ik het niet eens. Als mensen kinderen krijgen, hebben ze daarvoor gekozen. Het lijkt mij dan ook logisch dat ze zelf voor de kosten opdraaien. Ook de kosten van kinderopvang. Het tegenargument dat de kinderopvang dermate duur is dat dit niet door iedereen betaald kan worden, gaat niet op. Dan moeten ze zelf hun kind opvoeden en niet gaan werken. Wie van de ouders dat doet, vechten ze zelf maar uit.
Anderen vinden mijn mening asociaal. Ik vind het asociaal om consequenties van eigen keuzes af te wentelen op anderen. Keuzes hangen samen met verantwoordelijkheden. Verantwoordelijkheden die we als accountants in ons werk als vanzelfsprekend accepteren, maar privé blijkbaar niet willen dragen.
Homme Idzerda