FYI
Creatief of boekhouden? - Door de eeuwen heen - Slechte excuses - Beter presteren? Werk minder! - Down Under - Terug naar het QWERTY-keyboard - Verduistering bij sterren - Meer grijs op de weg - Ingeschreven.
Dit artikel is verschenen in Accountant Q1, 2017
Bekijk alle artikelen uit dit nummer
Creatief of boekhouden?
Kenny G, Eddie Izzard, Robert Plant, John Grisham en Mick Jagger: ze hebben zichzelf allemaal de bovenstaande vraag gesteld, op een bepaald moment in hun carrière. Wat weinigen namelijk weten is dat ze allemaal bijna in de accountancy terechtkwamen.
Allereerst Kenneth Bruce Gorelick, beter bekend als Kenny G, een wereldberoemde saxofonist. Maar Kenny had ooit hele andere plannen: hij heeft een diploma accountancy van de universiteit van Washington en haalde dat ook nog eens magna cum laude. Zijn muziektalent bleek echter zo groot dat hij al gauw besloot de boeken te laten voor wat ze waren. En niet zonder succes: Kenny G is de bestverkopende instrumentale artiest en verkocht in totaal 75 miljoen platen.
Dan de wereldberoemde Britse komiek Eddie Izzard. Zoon van een accountant en hij moest van zijn vader dezelfde kant op. Izzard startte zijn opleiding aan de universiteit van Sheffield, maar bakte er niks van. Desondanks was de opleiding niet compleet weggegooid geld: dankzij medestudenten kwam hij met comedy in aanraking en niet veel later stond hij in nachtclubs op de planken.
Ook Robert Plant koos voor creatief in plaats van boekhouden. Vader Plant wou dat Robert accountant werd. Robert had daarover echter hele andere ideeën; na twee weken les gaf hij er de brui aan en besloot hij de muziek in te gaan. Dat heeft hem geen windeieren gelegd; Led Zeppelin verkocht naar schatting 300 miljoen platen en Plant heeft nog altijd een zeer succesvolle solocarrière.
Schrijver John Grisham werd ook ooit accountant, maar was eigenlijk meer in de juridische kant van financiën geïnteresseerd. Aanvankelijk wilde hij zich omscholen tot belastingadvocaat, maar op het laatste moment besloot hij toch strafrecht te gaan studeren. En gelukkig maar, want het leidde tot de inspiratie tot boeken als A Time To Kill, The Firm en The Pelican Brief.
Last but not least: Mick Jagger. De jonge Jagger studeerde Accounting and Finance aan de London School of Economics. Zelf zegt hij dat hij meer droomde van een carrière als journalist of politicus. Maar al deze plannen vielen in duigen toen hij zijn oude maatje van de lagere school, Keith Richards, tegenkwam. De zanger van de Stones is echter wel altijd nauw betrokken gebleven bij de zakelijke kant van zijn band. Het zou dus best kunnen dat Jagger weleens ‘paint it black’ tegen zijn accountant zegt...
Door de eeuwen heen
In Nederland en in de gehele EU kennen we inmiddels de verplichte roulatie van accountantskantoren. In de Verenigde Staten echter niet. Dat leidt soms tot ontzettend lange relaties tussen accountant en
opdrachtgever. De dertien langste verbintenissen op een rijtje.
We beginnen onderaan de lijst; de artilleriekanonnen van de Eerste Wereldoorlog dreunden nog over de Europese gronden terwijl deze partijen de handen schudden: plaats dertien JC Penney en KPMG, plaats twaalf GATX Corp en EY, plaats elf Dana en PwC. Relatieduur: elk maar liefst honderd jaar.
Een stapje verder. Roald Amundsen bereikte als eerste de Zuidpool in 1911, hetzelfde jaar waarop Dow Chemical met Deloitte in zee ging. Zuid-Afrika werd gesticht terwijl General Electric en een rechtsvoorganger van KPMG in 1910 hun relatie begonnen. En in datzelfde jaar, waarin de komeet van Halley voor het eerst werd gefotografeerd, beklonken EY en BP hun nieuwe samenwerking (BP besloot overigens onlangs om vanaf 2018 met Deloitte verder te gaan).
In 1907, toen de tweede vredesconferentie in Den Haag plaatsvond waarin het oorlogsrecht verder werd vastgesteld, ging Bemis in zee met PwC. Een jaar eerder, toen Finland als eerste Europese land het vrouwenstemrecht instelde, ging WR Grace & Co eveneens in zee met PwC. Manulife en EY begonnen hun relatie ten tijde van de Russische Revolutie van 1905. En in 1903, het jaar dat de eerste auto het Noord-Amerikaanse continent overstak in 52 dagen, startte de relatie tussen United States Steel en PwC.
Daarmee zijn we in de top 3 aanbeland. Op plaats drie staan Goodyear en PwC, die in 1898 hun relatie beginnen, het jaar dat Spanje en Amerika de strijdbijl begroeven en Cuba in Amerikaans bezit kwam. Op plaats twee staan Procter & Gamble en Deloitte, die in 1890 de contracten ondertekenden; het jaar dat koning Willem III stierf en Wilhelmina koningin werd. En op de eerste plaats, met een relatie van 127 jaar en een beetje staan Lloyds Banking Group en PwC. In 1889, het jaar dat de Eiffeltoren openging als onderdeel van de wereldexpo in Parijs, schudden deze partijen elkaar de hand. Op naar de volgende 127 jaar als onafhankelijk controleur.
Slechte excuses
De Britse fiscus heeft de goede gewoonte om elk jaar een lijst te publiceren van de meest bizarre excuses voor een te late of incomplete jaaraangifte. Ook dit jaar staan er weer pareltjes op de lijst. De volgende tien excuses werden allemaal - zonder succes - gebruikt.
- Mijn belastingaangifte lag in mijn jacht, en dat is in de fik gegaan.
- Er zat een wesp in mijn auto en daardoor crashte ik. En mijn belastingaangifte, die in de auto lag, is daarbij vernietigd.
- Mijn vrouw helpt me bij mijn belastingaangifte, maar zij had tien dagen lang hoofdpijn.
- Mijn hond heeft mijn belastingaangifte opgegeten, evenals alle herinneringen.
- Ik kon mijn aangifte niet compleet krijgen, omdat mijn man mij heeft verlaten en onze boekhouder heeft meegenomen. Ik probeer momenteel een nieuwe boekhouder te vinden.
- Mijn kind heeft over de hele aangifte heen getekend, dus ik kon de aangifte niet meer insturen.
- Ik werk voor mezelf, maar een collega had mijn aangifte geleend om er een kopie van te maken en is de aangifte toen verloren.
- Mijn man zei dat de deadline 31 maart was.
- Mijn internetaansluiting deed het niet.
- De postbode komt niet bij mijn huis.
De Britse fiscus laat overigens weten niet geheel ongevoelig te zijn voor excuses: als er echt een valide reden is, wordt er in bepaalde gevallen uitstel verleend.
Beter presteren? Werk minder!
Druk, druk, druk. Vergaderen tot je er bij neervalt en tussendoor moet het werk ook nog worden gedaan. Tot laat op de avond mailtjes wegwerken, stukken doornemen, gegevens bewerken. Vlak voor het slapen nog even de iPad of de smartphone checken, stel je voor dat je iets mist.
Doe het niet, zegt de Amerikaanse historicus en futuroloog Alex Soojung-Kim Pang. Zelf werkte hij jarenlang als consultant in Silicon Valley, tot hij werd geveld door een burn-out. Inmiddels is hij productiever en creatiever dan ooit tevoren. Hoe: door minder te werken en bewuster te rusten. Hij schreef er een boek over: ‘Rust in uitvoering’.
Na zijn burn-out vertrok Pang naar Cambridge, om aan een onderzoeksproject te werken. Binnen een paar maanden werd hij veel productiever en hield tegelijk tijd over voor zijn gezin, sociale activiteiten en beweging. Daardoor besefte hij dat lange werkdagen niet zaligmakend zijn. Het boek van Pang is een pleidooi voor actieve rust, wat iets anders is dan de werkcomputer thuis meteen verruilen voor een ander beeldscherm. Zaken als vroeg opstaan, wandelen of een middagslaapje helpen bij het maken van productieve werkdagen. Stop met een klus als je weet hoe je de volgende dag verder moet gaan, adviseert hij.
Korter werken: een proef in Zweden met een zesurige werkdag leek succesvol, maar is begin dit jaar toch gestopt. Te duur, zo bleek, want werknemers kregen wel voor acht uur betaald. En eerder naar huis in het controleseizoen? Leg dat maar eens uit aan uw collega’s. Als u om half zes in de lift stapt vragen die immers steevast of u een vrije middag heeft.
Rust in Uitvoering. Alex Pang. Kosmos Uitgevers, 351 pagina’s, 20 euro.
Down Under
Tom Ooms (PwC) vertrok in maart 2015 voor twee jaar naar Sydney, Australië. Een kwartaalbericht.
Regels
Maandenlang heb ik erover gepraat. Thuis op de bank. Wanneer we een biertje dronken met vrienden. Tijdens een goed diner. Met collega’s. Uiteraard heb ik vooral de positieve punten benadrukt: “Het is geen troep zoals ze een paar jaar geleden maakten, hij kan 28 minuten vliegen, 4k camera en er is een ontwijk en- terugkeerfunctie. Maar waarmee ik de wederhelft echt heb overtuigd, is dat dit een fantastische manier is om onze avonturen in Australië te kunnen vastleggen.
Vol enthousiasme open ik het zo lang verwachtte pakket. En de verwachtingen worden overtroffen. Als tech-savvy vind ik deze drone prachtig. Bovendien ziet het er allemaal erg degelijk uit en met de vijf jaar garantie voel ik me comfortabel genoeg om de eerste testvlucht te maken.
In het nabijgelegen park laat ik de drone op. In één woord: fantastisch! Twee agenten komen mijn nieuwe aanwinst bewonderen. “That is flying great, mate. Pretty stable in the air as well.”
Een paar weken later staat een bezoek aan Nederland gepland. Alleen al door het bekijken van de bestaande regelgeving in Nederland besluiten we de nieuwe drone maar thuis te laten. Dezelfde ervaring heb ik in mijn dagelijks werk. In Sydney bezoek ik prachtige evenementen met mijn cliënten om hen beter te leren kennen. Zoals een goed diner of een rugbywedstrijd.
Ik geloof dat het verbeteren van de band met de cliënt niet zozeer direct zorgt voor een onafhankelijkheidsconflict, maar er juist voor zorgt dat ik mijn cliënt beter leer kennen. Daardoor weet ik veel van onderwerpen die spelen bij de cliënt en die relevant zijn voor mijn audit. Wanneer ik daar de Nederlandse situatie tegenover zet: Geen activiteiten die meer dan honderd euro kosten, want dat kan de onafhankelijkheid in gevaar brengen.
Die regels, arghhh! Uiteraard begrijp ik wel waarom we de onafhankelijkheidsregels hebben en de ‘vliegregels’ voor de drone. Maar wat zijn we doorgeslagen in Nederland. Zelfs zover dat iets wat leuk hoort te zijn wordt omgevormd tot iets verschrikkelijks. Kijk maar naar de huidige accountancypraktijk. Zoveel oude regels, nieuwe maatregelen, toekomstige regels. Niet een heel erg aantrekkelijk verhaal om accountant te worden. Tijd dus om weer meer plezier en passie terug te brengen in ons beroep en regels vooral weg te laten wanneer ze niet strikt noodzakelijk zijn.
Terug naar het QWERTY-keyboard
Dat waren nog eens tijden, toen we voor onze mobiele communicatie konden vertrouwen op een BlackBerry. Je kon er mee gooien, de batterij ging lang mee en je had dat heerlijke echte toetsenbord om je mailtjes mee te tikken.
Kom daar maar eens om bij die huidige batterijdrinkende, kwetsbare smartphone waarop je steevast verkeerde letters intikt.
Helaas, het merk dat u voor het eerst uw kantoor in de binnenzak liet meenemen legde het af tegen de Apple’s en Samsungs van deze wereld. Maar er is hoop: BlackBerry laat dit voorjaar, samen met haar nieuwe Chinese hardwarepartner TCL, oude tijden herleven. De BB ‘DTEK70’, eerder aangekondigd als ‘Mercury’, moet het beste van twee werelden verenigen: een Android-platform als basis, zodat u kunt swipen en apps binnenhalen tot u er bij neervalt. Een beeldscherm van ruim vier inch en hoogwaardige camera’s aan voor- en achterzijde. En onderaan al dat moois: jawel, een heus QWERTY-toetsenbord met ECHTE TOETSEN. Who needs a laptop, hele managementletters rollen er straks weer foutloos uit uw mobiele eenheid.
Voor wie dit allemaal nog veel te modern is: ook de Nokia 3310, de ‘bellende tank’, is terug op de markt. Zeventien jaar na de oorspronkelijke introductie presenteert mobieltjesproducent HMD Global, dat inmiddels de merkrechten op Nokia bezit, een remake van de oude trouwe onverwoestbare gsm. Alleen bellen en sms’en, voor een habbekrats. Voor wie meent dat dit stukje retro wel bedoeld zal zijn om emerging markets te laten wennen aan mobiele communicatie: think again, de oude trouwe tank mikt zeker ook op Europa. Terwijl u straks weer Snake speelt kijkt men in de armlastiger regionen van onze aardbol nog even op de iPhone 7 of de online bestelling al onderweg is.
Verduistering bij sterren
Zoals u elders in deze rubriek kunt lezen zijn sommige sterren goed onderlegd wat betreft hun financiële kennis. Maar de sterren die dat niet zijn, worden nog weleens opgelicht.
De meeste schandalen komen door malafide boekhouders of vermogensbeheerders. Sterren die een (register)accountant in de arm hebben genomen zijn zelden het haasje. Toch zijn er enkele uitzonderingen. Vraag maar aan Rita Ora, Rihanna en Sting.
Onlangs werd bekend dat zangeres en America’s Next Top Model-presentatrice Rita Ora door haar accountant is opgelicht voor een bedrag van bijna een miljoen euro. De accountant verduisterde onder meer geld dat Rita in een bedrijf wou investeren en leefde er volgens de politie van als een ‘Saudische prins’. Zo zou hij van het geld van Rita en enkele andere klanten onder meer twee sportauto’s, een Rolex-horloge en een huis van meer dan een miljoen hebben gekocht.
Het akkefietje deed ons meteen denken aan een zeer publiekelijke rel tussen Rihanna en haar accountant. Het Amerikaanse accountantskantoor Berdon bleek jarenlang maar liefst 23 procent van de inkomsten die Rihanna genereerde met haar optredens af te romen als commissie, terwijl Rihanna zes procent ontving. Verder dienden zij belastingaangiften verkeerd in, waardoor de zangeres nu onder verscherpt toezicht staat, en adviseerde het kantoor haar ook om te investeren in een huis dat compleet onbewoonbaar bleek.
Rihanna liet echter niet met zich sollen: ze sleepte het kantoor voor de rechter en ontving 10 miljoen dollar schadevergoeding. En Rihanna liet het daar niet bij: het nummer ‘Bitch Better Have My Money’ is haar ultieme wraak. In de videoclip blijkt de bitch haar accountant te zijn, die het einde van het nummer niet haalt.
Een andere spraakmakende zaak waarbij een grote ster werd opgelicht door een accountant speelde zich mid-jaren negentig af. Chartered accountant Keith Moore adviseerde de wereldberoemde zanger Sting al vijftien jaar, toen bleek dat Moore ruim 4,8 miljoen pond had geïnvesteerd in een aantal vreemde zaken: een keten Indiase restaurants in Australië, een bedrijf dat Russische militaire vliegtuigen naar passagiersjets ombouwt en een ecologische versnellingsbak. De investeringen waren niet alleen stuk voor stuk onrendabel, Moore had ook nog twee keer een flink bedrag afgeroomd om zijn persoonlijke faillissement af te wenden. De rechter veroordeelde Moore uiteindelijk tot zes jaar cel.
Meer grijs op de weg
Het CBS berichtte onlangs dat onze wegen meer en meer bevolkt worden door 65-plussers, die in hun grijze Toyota Yaris of Opel Agila de linker baan blokkeren, terwijl u toch echt ‘haast-haast-haast’ met uw Audi op weg bent naar de volgende cliënt.
Onder accountants is grijs niet, zoals bij het groeiend aandeel rijdende bejaarden, de populairste autokleur. Zwart is met bijna 33 procent duidelijk favoriet, grijs staat op twee en blauw op drie. Opmerkelijk is dat wit inmiddels een stevige vierde plek bezet, want nog maar enkele jaren geleden was het adagium van elke autodealer ‘met een witte blijf je zitten’. Anno nu moet de koelkastkleur helemaal kunnen. Slechts één respondent durfde te melden dat hij of zij opteerde voor een netvliesverzengend geel vervoermiddel.
Dat alles blijkt uit aanvullende vragen bij het jongste Beloningsonderzoek van Accountant, dat in het najaar van 2016 is gehouden. Accountants zijn veelrijders: de grootste groep (bijna 37 procent) rijdt tussen 20.000 en 30.000 km per jaar, een vrijwel net zo groot deel (bijna 34 procent) zelfs tussen de 30.000 en 50.000 km per jaar.
En dan natuurlijk de jaarlijkse hamvraag: in welke automobiel planten accountants bij voorkeur hun zitvlak? De top 3 maakt duidelijk dat ook accountants in opleiding hebben deelgenomen aan het onderzoek, wantde Renault Clio, VW Polo en VW Golf bezetten het ereschavot. Pas op plek zes komt de eerste Audi voorbij en dat is dan ook nog een A3 (een Golf met ringen op de neus, eigenlijk). Maar gelukkig telt de lijst ook elf Tesla’s model S (aanschafprijs al gauw een ton, maar fiscaal nog altijd heel vriendelijk en goed voor het milieu). En 42 Mitsubishi Outlanders; over smaak valt niet te twisten. Meer mobilifeiten op Accountant.nl.
Ingeschreven
Mariëtte Zegveld (30) ontving op 27 januari 2017 haar AA-diploma. Ze is werkzaam bij Lansigt Accountants en Belastingadviseurs. Drie vragen.
Is er in 2030 nog een samenstelpraktijk?
Ja, maar wel met een andere invulling dan in het verleden. De werkzaamheden zullen steeds verder gedigitaliseerd en geautomatiseerd gaan worden, maar door efficiënter te werken is er nog meer ruimte voor advisering. Ik geloof dat de ‘nieuwe’ accountant voor alles communicatief vaardig moet zijn, een goede en relevante adviespartner voor onze klanten.
Hoe belangrijk is ICT-kennis voor jouw praktijk?
Door de nieuwe ontwikkelingen op het gebied van automatisering is ICT-kennis zeker een belangrijk onderdeel van onze werkzaamheden. Data-analyse, blockchain, business intelligence, elektronisch factureren en dergelijke worden onderdeel van ons werk. Daarom is kennis hierover essentieel voor de praktijk.
Hoe past carnaval in het drukke accountantsseizoen?
Ik heb jarenlang in het zuiden van het land gewerkt. Carnaval past daar prima in het drukke seizoen, ook omdat er genoeg klanten zijn die zelf carnaval gaan vieren en daarom dicht zijn! In andere delen van het land is dat niet gebruikelijk.