Out of print: Mickey Huibregtsen in gesprek met…
Hoe praatten Nout Wellink en Herman Wijffels in 2001 eigenlijk over de ontwikkelingen in de bankensector? Wat zei Johan Cruijff in die tijd over Ajax, en over zijn ambities in de voetballerij?
Dit artikel is verschenen in Accountant nr. 12, 2014
Bekijk alle artikelen uit dit nummer
Welke observaties maakte oud-minister van Economische Zaken Hans Wijers twaalf jaar geleden over accountantskantoren? Wat had Pim Fortuyn te zeggen in een interview, vijf dagen voor hij werd neergeschoten? En hoe sprak Theo van Gogh een jaar na die moord maar anderhalf jaar voor zijn eigen dood over idealen en het propageren van de absolute vrijheid van meningsuiting?
Kijken door de ogen van iemand die niet weet wat jij al wel weet. Een soort Hitchcock-sensatie. Dat is het effect dat antiquarische non-fictie kan hebben. De bundel met 29 uitgeschreven radio-interviews die de ex-baas van het Amsterdamse consultantkantoor McKinsey & Company voor BNR deed tussen 2000 en 2003. Mickey Huibregtsen - In gesprek met de rest van Nederland heeft dat effect. Helemaal geen explosief materiaal bij verschijnen; Huibregtsen interviewde voornamelijk 'vrindjes'. Maar door wat er sindsdien gebeurde werd het door 'De Fontein' uit Baarn in 2003 uitgegeven boek alsnog interessant.
Ik pik er één interview uit. Dat met Theo van Gogh. Begin november was het tien jaar geleden dat sympathieke maar provocatieverslaafde filmmaker en journalist werd vermoord. Hele weekend-bijlages zijn weer aan hem gewijd. Maar quotes uit Huibregtsens bundel voegen toch iets toe.
Hij opent door Van Gogh te vragen zichzelf te karakteriseren: "Obstinaat, verveeld, en in toenemende mate behept met de geest der mildheid."
H.: Je windt je toch nog steeds op? "Ja maar niet echt, nee, niet ten diepste."
H.: Idealen? "Hmm, nou een beetje gelukkig leven, een beetje doen wat ik leuk vind."
Dan vraagt H. over de moord op Pim Fortuijn (mei 2002): "Ik sprak hem twee dagen voor zijn dood en toen was hij heel angstig, maar dat was hij meestal. Ik heb hem ook hartelijk uitgelachen, want wie zou er iets tegen hem willen doen? (..) Dat hij is doodgeschoten is vermoedelijk het beste dat hem had kunnen overkomen."
H.: Hoe oud ben je nu? "Ik ben 45. En ik hoop nog een jaar of tien mee te gaan. Dan is m'n zoon 21. (...) Het is niet zo dat ik denk: Goh, wat is het erg als ik nu dood zou gaan. Ik heb een heel goed leven gehad natuurlijk."
De bijna suïcidaal klinkende bravoure is wrang en fascinerend: weten hoe fout het kan gaan en toch doorgaan met iets dat iedereen herkende als extreem riskant. Over dat negeren van evidente hints: ik spring toch even naar dat interview met Hans Wijers. Waar het over accountants gaat, zegt hij: "Ik meen dat een aantal organisaties de kans verspeeld heeft om het via eigen reguleringen op te lossen."
Twáálf jaar geleden? Ja, twaalf jaar geleden!