Piekmomentjes
Sinds ik ben overgestapt naar mijn redactierol bij dit fraaie medium heb ik geen bemoeienis meer met de totstandkoming van de jaarlijkse Accountantsdag. Ik kan gewoon van de dag genieten (oké, al tikkend aan een liveblogje voor onze website).
Dit artikel is verschenen in Accountant Q4, 2018
Bekijk alle artikelen uit dit nummer
Samen met enkele gewaardeerde collega’s heb ik eerder jarenlang deze dag mogen organiseren, zowel inhoudelijk als praktisch. We stelden daarbij steeds hogere eisen aan het programma, de sprekers, de aankleding en de omlijsting. In ruim tien jaar tijd verdubbelde het aantal bezoekers naar inmiddels ruim vijftienhonderd.
Dat leverde gedurende die jaren de nodige piekmomentjes op. Zoals in 2008, toen mijn op dat moment pas elfjarige dochter Amber het programma mocht afsluiten met het voorlezen van een gedicht. Een brok-in-je-keel-momentje voor een trotse papa. De Oostenrijkse ‘balans-meneer’ tijdens diezelfde editie was ook niet gek trouwens. Madir Eugster, zijn act is te vinden op YouTube. Toch mooi als een vol auditorium in de RAI bijna een kwartier lang amper durft te ademen.
Tegelijk valt op dat, te midden van alle goede sprekers, bijzondere optredens, steeds mooiere techniek en spannender inhoud, in je geheugen vooral de momenten blijven hangen waarop er iets mis ging. De roemruchte ‘kaasmeisjes’. De televisiedominee die uitgebreid was gebriefd maar niet kwam opdagen (ik noem geen naam). Een prachtig gemaakt filmpje dat niet wilde starten. De twee heren van een bekend theatergezelschap (ik noem geen namen), die de gemaakte afspraak voor hun slotact negeerden en eigenlijk van het podium hadden moeten worden gestuurd. De bloederige botsing van een bezoeker met het gewapende glas van een deur in de RAI. De nobele Britse automobiel in een sponsorstand, die na afloop bij het naar buiten rijden in botsing kwam met een betonnen zuil in de hal. Incidentjes die je als organisator meer bijblijven dan de bezoeker; als die er al iets van heeft gemerkt.
Slecht nieuws beklijft beter. Daar heeft het accountantsberoep ook last van. Tijdens de jongste Accountantsdag sprak minister Wopke Hoekstra strenge taal over wat er niet goed gaat in accountantsland en kondigde maatregelen aan. Dat begint in ons polderlandje met de instelling van een commissie. Want de ingezette hervormingen in de sector duren te lang. Het FD wrijft die boodschap er nog eens in, daags na de toogdag van de NBA. Toch besluit het commentaar van de krant hoopvol: “Aan de andere kant controleren diezelfde accountants jaarlijks 22.000 bedrijven en instellingen. Het overgrote deel daarvan verloopt zonder brokken. Dat draagt bij aan een gezond financieel klimaat in ons land.”
Vanuit het beroep klinkt regelmatig de wens om ook het goede verhaal te vertellen, om de positieve piekmomentjes uit de praktijk beter te belichten. Dat is begrijpelijk. Maar helaas zijn weinig journalisten te porren voor een bericht waarin staat dat 99 procent (lijkt me een mooi percentage) van de jaarrekeningcontroles naar tevredenheid van alle partijen is verricht. Goed nieuws is geen nieuws.
De jongste Accountantsdag ging over data- en transactiestromen. Geen letter over teruggevonden in de landelijke kranten. Ze schreven wel allemaal over dat piekmomentje van de strenge minister. Zo bezien is het genoemde FD-commentaar een opsteker.