FYI
Expat - Dressed to kill - Mid-life blowers na legalisering cannabis - PwC maakt 'fake steak' detector - McMoney - De slechtste excuses om vrouwen uit het bestuur te weren- Hebbeding - ‘PwC-bisschop’ voorkomt diefstal - Ingeschreven.
Dit artikel is verschenen in Accountant Q3, 2018
Bekijk alle artikelen uit dit nummer
Expat: Een stuk gemoedelijker
Ervaringen van Nederlandse accountants ‘in den vreemde’. Dit keer: Cees de Groot (registeraccountant, 29) vanuit Perth, Australië.
In het najaar van 2017 zat ik al eens twee maanden voor PwC in Düsseldorf, maar dit is toch even anders. Twee koffers was alles wat ik meenam toen ik in april naar Perth in Australië vertrok. Het leven is hier een stuk gemoedelijker dan in de Randstad. Na acht jaar bij PwC Nederland wilde ik graag iets nieuws. Ik ben nog vrijgezel dus dit is het moment, dacht ik. ‘Had ik het ook maar gedaan’, vertelden veel collega’s me toen ze het hoorden. Later in je leven wordt zoiets lastiger.
Nadat ik mijn wens kenbaar maakte bij PwC raakte ik al snel in gesprek met het PwC-kantoor in Perth. Daar heb ik nu als manager in de auditpraktijk een contract voor twee jaar. Je krijgt een buddy die samen met jou een woning zoekt. Op het kantoor werk ik met 120 collega’s, in plaats van vierhonderd zoals eerder in Nederland. De cultuur hier nodigt uit om op mensen af te stappen. Ook buiten het werk had ik al snel contacten. Binnen een paar maanden heb ik al een hechte groep mensen om me heen. Australië stond bij mij bovenaan, vanwege de taal, de cultuur en de levensstijl. Ik hoorde erover van collega’s en vrienden die er gingen backpacken. Het is hier laid back zoals ze dat noemen. Het lijkt wel alsof het leven hier wat langzamer gaat. Iedereen werkt hard, maar ontspannen doen ze ook goed.
In ons kantoor in Perth werken veel Engelsen, die destijds kwamen met het idee om maar een paar jaar te blijven. Ik weet nog niet wat ik zelf ga doen. Ik heb wel altijd het idee gehad dat ik terug wilde. Maar misschien kom ik hier de vrouw van mijn dromen tegen. Dan zou het kunnen dat ik definitief blijf.
Dressed to kill
James Bond-acteur Sean Connery betaalde zijn accountant met de pakken die hij als 007 droeg.
Daar lijkt het in ieder geval op, sinds de toenmalige accountant van Connery een ‘Bond-jas’ uit de allereerste Bondfilm Dr. No (1962) op een veiling te koop aanbood. Vrijwel alle kostuums van de licensed to kill-superspion uit de eerste jaren zestig-films ontbreken in het James Bond-filmarchief. Dat bleek bij de samenstelling van een 007-tentoonstelling in Oostenrijk.
Filmproducent EON Productions trachtte de originele kostuums terug te kopen voor de tentoonstelling. Bij de veiling van de jas werd duidelijk dat Connery zijn accountant soms met kleding had betaald. De acteur mocht de fraaie pakken, Britse kostuums van het Londense Savile Row, na afloop van de filmopnamen altijd houden. Of zijn accountant het driedelig maatwerk, waarin de atletisch gebouwde Connery indruk maakte als MI6-agent, ook zelf droeg, is niet bekend.
Belastingontwijking
De relatie van Connery met accountants beleefde meer opmerkelijke momenten. In 1984 ontving de acteur 4,1 miljoen dollar van zijn vroegere accountant, destijds de grootste schikking in de Britse juridische geschiedenis. Accountant Kenneth Richards beheerde de financiën van Connery tussen 1973 en 1977, maar verspeelde diens kapitaal door verkeerde vastgoedbeleggingen. Connery vervolgde daarop zijn accountant wegens nalatigheid. De 007-vertolker van het eerste uur werd later zelf bekritiseerd vanwege zijn financiële handel en wandel. Hij woonde op de Bahama’s om te voorkomen dat hij Britse belastingen moest betalen. Toen hij daarover werd bevraagd antwoordde Connery dat hij sinds 1987 al miljoenen aan de Britse belastingautoriteiten had betaald.
Mid-life blowers na legalisering cannabis
Hoewel de gemiddelde blower momenteel 18 tot 34 jaar oud is, schuift dit na legalisering van cannabis waarschijnlijk op naar 35 tot 54 jaar.
Dat verzinnen wij niet zelf, maar blijkt uit te gek onderzoek van Deloitte Canada. Vanaf half oktober is recreatief gebruik van cannabis legaal in het land van de houthakkers. Deloitte onderzocht de economische en maatschappelijke gevolgen van de legalisering en kwam tot de conclusie dat de grootste groep cannabisgebruikers waarschijnlijk generatie X
zal zijn, inmiddels 35 tot 54 jaar oud. Gevreesd werd vooral voor meer blowende jongeren. “Legalisering geeft Canadezen de kans om soms weer even terug te keren naar hun jeugd, op legale wijze”, aldus de onderzoekers. Huidige cannabisgebruikers zijn voornamelijk mannen met een wetenschappelijke opleiding en een jaarinkomen van meer dan vijftigduizend Canadese dollar (33 duizend euro). Volgens Deloitte zal de totale marktomvang van de cannabismarkt in Canada na legalisering zo’n 4,8 miljard euro bedragen, waarvan zeker de helft dan uit legale verkoop komt. De huidige marktleider in cannabisteelt, Canopy Growth Corp., rekent inmiddels op heel veel rode ogen maar geen rode cijfers. Het is inmiddels 7,9 miljard Canadese dollar (5,2 miljard euro)waard. Jemig de pemig.
PwC maakt 'fake steak' detector
Nu we met zijn allen inmiddels gewend zijn aan 'fake news', komt PwC met 'fake steaks', plus detectiemethode om ze op te sporen.
Dankzij deze nieuwe technologie is het volgens PwC niet meer nodig om steekproeven te doen op partijen vlees, maar kunnen mensen zelf met hun smartphone zien van welke boerderij het vlees komt, wat het dier heeft gegeten, waar het is geslacht en verwerkt. De technologie moet fraude met steak-partijen.
De uitvinding van PwC betreft een hyper-spectrum gun, waarmee de gebruiker licht kan schijnen op eetbare microdeeltjes, die in het vlees zijn gestopt door de fabrikant en die vervolgens op een unieke golflengte licht terugkaatsen. PwC is met de proef begonnen in Australië en wacht nog op toestemming van de lokale voedsel- en warenautoriteit om de microdeeltjes in het vlees te stoppen. Tot die tijd worden de deeltjes, die bestaan uit “producten die momenteel ook al in de voedingsindustrie worden gebruikt”, in het verpakkingsmateriaal verwerkt.
PwC ziet het publiek als belangrijkste stakeholder bij de nieuwe uitvinding. “Het publiek zal hiermee heel blij zijn, want er zijn veel mensen die geld hebben verdiend aan het verkopen van producten die eigenlijk iets anders bevatten dan er op het label staat”, aldus een woordvoerder van Vic’s Meat, het bedrijf waar PwC momenteel de technologie test. “Deze uitvinding zorgt voor volledige transparantie wat betreft de herkomst van het product". De verbreding van de advisering lijkt geen grenzen te kennen…
McMoney
De inkomensverschillen tussen bestuurders en de werkvloer van organisaties zorgen ook in ons land regelmatig voor discussies.
Bij multinational Unilever is de loonkloof het grootste van alle AEX-beursfondsen: ceo Paul Polman verdient 292 keer zoveel als de gemiddelde Unilever-werknemer.
Gemiddeld verdienen ceo’s in Nederland 171 keer meer dan hun werknemers, bleek uit onderzoek in 2017. In de VS is dat 265 keer meer. Maar er zijn natuurlijk uitschieters. Stephen Easterbrook, topman van McDonald’s, verdiende in 2017 een bedrag van 21,8 miljoen dollar: liefst 3.101 keer meer dan de doorsnee werknemer van de hamburgergigant, aldus financiële diensten- en mediabedrijf Bloomberg. Dat komt vooral omdat McDonald’s wereldwijd actief is en dus ook veel werknemers heeft in lagelonenlanden.
Het gemiddelde jaarinkomen van een McDonald’s-medewerker bedroeg vorig jaar ruim zevenduizend dollar. Ceo Easterbrook ontving ondertussen een salaris van 1,3 miljoen dollar plus een bonus van 3,5 miljoen bonus. Daar kwam een bedrag van 10,6 miljoen dollar aan aandelen en nog eens 5,6 miljoen aan langetermijnbonus bovenop. Bloomberg berekende fijntjes even dat de topman het gemiddelde medewerkersalaris zelf al op 1 januari om 02.50 uur binnen heeft.
Slecht nieuws bij dit alles: de McDonald’s-topman moet de baas van speelgoedfabrikant Mattel nog voor zich dulden. Die verdiende vorig jaar liefst 4.987 keer meer dan de gemiddelde werknemer. De Barbies en Kens van Mattel worden immers in ‘Verweggistan’ geproduceerd, voor weinig.
Het kan ook anders: Alphabet (Google)-baas Larry Page accepteert al sinds 2004 een jaarsalaris van één dollar, waar zijn medewerkers gemiddeld jaarlijks ongeveer twee ton ($197.274) verdienen. Gelukkig heeft Page dankzij zijn belang in de zoekgigant nog een oude sok met daarin 51 miljard dollar liggen.
De slechtste excuses om vrouwen uit het bestuur te weren
Een commissie van de Britse regering vroeg onlangs alle bestuurders en het topmanagement van de FTSE 350-bedrijven wat de redenen zijn achter het gebrek aan vrouwelijke bestuurders. Dat resulteerde in een lijst excuses die laat zien dat er nog veel werk te doen is, voordat er wat geslacht betreft een gelijk speelveld is aan de top.
Volgens sommigen leest het als een “script van een parodie uit een comedyshow”. Een greep uit de reacties: “Vrouwen passen niet goed in een bestuursomgeving”, “De meeste vrouwen houden niet van het gedoe en de druk die bij een bestuursfunctie hoort”, “Er zijn niet zoveel vrouwen met de juiste kwalificaties en de ruime ervaring die nodig is voor een bestuursfunctie - de onderwerpen die besproken worden zijn extreem complex”.
Business minister Andrew Griffiths zegt tegen het Britse Economia de bedroevende en neerbuigende antwoorden “schokkend” te vinden. Volgens sir Philip Hamilton, voorzitter van de commissie, wordt de situatie echter langzaam beter. “Ongeveer een derde van de FTSE 350-bedrijven heeft nog steeds vrijwel geen vrouwen in het bestuur of in het senior management. Een paar jaar terug hoorden we regelmatig van dit soort excuses, maar gelukkig wordt het steeds minder.”
Terwijl de FTSE 350-patriarchen de gelederen nog gesloten houden omdat zij de vrouw niet geschikt achten, concludeerden onderzoekers van de Universiteit Antwerpen onlangs dat de gepercipieerde fundamentele verschillen tussen de leidinggevende stijl van man en vrouw niet bestaan. Mannen en vrouwen vertonen in leiderschapsposities dezelfde leiderschapsprofielen, waarbij assertiviteit, strategisch denken en daadkracht de boventoon voeren. Dat is volgens de onderzoekers ook het gevolg van dat veel vrouwen zich genoodzaakt zien om zichzelf in het mannelijke leiderschapsprofiel te gieten, zodat ze worden geaccepteerd door de mannen aan de top.
“Echte verandering ligt in het doorbreken van genderstereotypen op organisatieniveau”, aldus Amelie Vrijdags, senior R&D-consultant bij Hudson in een reactie op het Antwerpse onderzoek. Zij adviseert ook dat bedrijven transparante en gestandaardiseerde evaluatie- en promotiesystemen hanteren, waardoor mensen zo objectief mogelijk worden geëvalueerd op basis van hun verdienste.
Hebbeding
Notitie-armband
Voor wie regelmatig zijn of haar hand volschrijft met te onthouden data, telefoonnummers of dingen om te halen in de supermarkt, is er nu een siliconen armband die je als notitieblok kunt gebruiken.
Net als de ‘klap-armband’ van vroeger sla je de WeMo in één keer om je arm. Vervolgens kun je er op schrijven met pen of potlood, desnoods zelfs onder water. Na afloop wis je notities makkelijk weer uit met je vinger of een gum. Ook handig als je altijd op zoek moet naar post-it-blokjes.
De Japanse ontwerpers van de WeMo kwamen op het idee voor een wearable post-it door verpleegkundigen, die allerlei belangrijke waardes op hun hand of arm noteerden. Maar ook in andere beroepen kan de armband handig zijn. Bijvoorbeeld als spiekbriefje bij een speech of presentatie, of bij een ouderwetse voorraadopname.
De WeMO is in vier verschillende kleuren en prints te koop via Amazon voor (omgerekend) tien euro.
Pistool om je pols
De Zweedse horlogefabrikant Triwa bouwt met hulp van crowdfunding vuurwapens om tot horlogekasten.
Het Zweedse Triwa (Transforming the Industry of Watches) maakt sinds 2007 fraaie en tegelijk betaalbare horloges en inmiddels ook armbanden en zonnebrillen. Vanaf dit najaar biedt het merk de Triwa x Humanium Metal: een horloge gemaakt van vernietigde, illegale vuurwapens. Daarvoor werkt de horlogebouwer samen met IM Swedish Development Partner, die het metaal van vuurwapens omsmelt tot Humanium Metal.
Om het nieuwe uurwerk te kunnen realiseren zocht Triwa daarnaast hulp via crowdfunding platform Kickstarter. Inmiddels is er genoeg geld voorhanden om de productie te starten. Het vredelievende horloge komt in twee formaten (39 en 34 mm doorsnede) en twee kleuren wijzerplaten. Time for peace, aldus de horlogemakers. Meer info via triwa.com.
Sluipkat
De nieuwe elektrische SUV van Jaguar is niet aan te slepen.
Tot voor kort kon de milieubewuste manager voor een fraaigelijnde, elektrische en dus fiscaalvriendelijke automobiel alleen terecht bij Tesla. Maar de Amerikaanse disrupter krijgt serieuze concurrentie. Ook van een nobel Brits merk dat het in het verleden moest hebben van grommende
twaalfcilinder sportwagens en limousines. Nu biedt Jaguar de I-Pace, een geheel elektrische SUV die binnen vijf tellen naar honderd kilometer per uur katapulteert. Minstens zo belangrijk is de actieradius; volgens Jaguar komt de grote kat met zijn 90 kWh batterij 480 kilometer ver. In de praktijk haal je dat niet helemaal, stellen autojournalisten, maar dat hangt ook af van het gewicht van uw voet.
De prijs van de I-Pace begint bij tachtig mille; wie zichzelf wat extra verwent mag uitgaan van een ton. Evengoed is de nieuwe sluipkat niet aan te slepen. Jaguar probeert de eerste lading auto’s nog voor de voor de bijtelling zo belangrijke datum van 1 januari 2019 op kenteken te hebben. Vanaf volgend jaar wordt een dure elektrische auto door de ‘Tesla-taks’ immers minder aantrekkelijk. Hoe dan ook: het wordt steeds stiller en mooier op de weg…
‘PwC-bisschop’ voorkomt diefstal
Een PwC’er, die verkleed als bisschop meedeed aan een estafetterace in Londen, heeft met zijn gouden staf een handtassendief weten te vangen.
Max Livingstone-Learmonth (40), werkzaam bij PwC in de Deal Strategy & Operations-praktijk, trekt regelmatig de hardloopschoenen aan voor liefdadigheidsraces. Deze zomer rende hij verkleed als bisschop, inclusief rode mijter en staf met gouden sierkrul, mee in een recordpoging voor de langste non-stop estafetterace. Ook zijn vrouw en een vriendin renden mee, respectievelijk verkleed als monnik en non.
“Ik ben niet religieus, maar het voelt wel een beetje als een goddelijke ingreep dat ik hier was”, aldus Livingstone-Learmonth. De partner-in-spe zat net lekker in zijn race toen hij ineens een vrouw hard achter een man aan zag rennen. De vrouw struikelde in een poging de man neer te halen, waarop Livingstone-Learmonth zich realiseerde dat er iets niet in de haak was en de achtervolging inzette.
Na een sprint van honderd meter wist hij de tassendief met zijn bisschopsstaf tegen een muur aan vast te houden, waarna hij hem toebeet: “Het is niet je dag als je wordt verslagen door een bisschop.” De man bleek uiteindelijk meerdere telefoons en portemonnees te hebben gestolen en is overgedragen aan de politie. Livingstone-Learmonth was een dag lang de held van de tabloids, mede dankzij geweldige foto’s van het incident, te zien op de website van de Londense krant Evening Standard (zoekterm: A wing and a prayer).
Ingeschreven
Feyza Turan (31) ontving op 15 juni 2018 haar RA-diploma. Ze is zzp’er. Drie vragen.
Wat zijn de voor- en nadelen van het bestaan als zzp’er?
Ik ben per september 2017 gestart als zzp’er. Tot op heden heb ik het heel erg naar mijn zin. Dat komt onder andere doordat ik nu zelf meer invloed heb op de soort opdrachten die ik uitvoer en de periode waarin ik werk. Ik heb in een korte periode mijn netwerk met leuke mensen kunnen uitbreiden. Tot nu toe heb ik geen nadelen ervaren.
Jonge accountants ervaren veel werkdruk. Is dat herkenbaar?
Dat is wel herkenbaar. Ik ben op achttienjarige leeftijd begonnen met werken bij een big four-kantoor. Ik ben daardoor wel gewend aan veel werkdruk.
Zijn vrouwen betere accountants?
Ik vind dat vrouwen betere accountants zijn, omdat ze over betere soft skills beschikken. Vrouwelijke accountants hebben meer aandacht voor hun teamleden. Deze eigenschap wordt steeds belangrijker om een nieuwe lichting accountants aan te trekken en te behouden.