Waar zou het accountantsberoep zijn zonder de dunne schouders van de jonge generatie, vraagt Pieter de Kok zich af.
Discussie ColumnDruk op dunne schouders
De dunne schouders. Lichtjes voorovergebogen, schermbril op, earpods in. Net niet business casual gekleed, nog enigszins verlegen, volwassen geworden in het covid-tijdperk, leven gaat niet alleen om werk, kritisch; het fundament onder de audits anno nu.
In de VS is het grote paniek. Een bizar tekort aan auditors is de harde realiteit. Opleidingen versoepelen, de lat omlaag en wie tot vijf kan tellen is straks aangenomen. In Nederland is het aantal vacatures nog steeds heel hoog. Nijpend hoog. Ook hier praten we over een nieuwe opleiding en is good old Peter Eimers weer gevraagd hier de lead te nemen. Peter staat synoniem voor accountancyonderwijs in Nederland.
Het nieuwe onderwijs raakt de volgende generatie dunne schouders.
Inmiddels is er een generatie die denkt dat #genAI het arbeidsmarktvraagstuk grotendeels gaat oplossen. Ik vrees het tegenovergestelde: de ruis versterkt, de efficiency neemt af, de druk op de dunne schouders neemt toe. De #genAI, de middelmatigheid die moet worden bijgestuurd, deels worden gerepareerd en alleen gericht op audit-taakjes, wordt een ramp. Ik weet inmiddels dat niet iedereen het met mij eens is. Google Alerts is nog steeds zo handig. Oude techniek, direct van meerwaarde, bijna real-time.
Het auditvraagstuk blijft in de kern zoals het is. Mijn recente vergezichten richting continuous business assurance blijven vergezichten. De stap naar machine learning en general AI based audits is nog ver weg.
Het onderwijsdebat is ook zoekende naar richting. Gaat alleen de lat omlaag, of komt er een visie waaraan de transitie wordt gekoppeld? Deze transitie is wel al begonnen, de dunne schouders van tegenwoordig worstelen, stellen vragen, wat is de waarheid als het gaat om inzet van #genAI, waar gaan we heen met bredere inzet machine learning en straks general AI?
De dunne schouders hebben weer vijf maanden overleefd in 2024, een busy season exact gelijk aan al die audit busy seasons hiervoor. Stroeve planningen, haperende oplevering en voorbereiding van audits door cliënten en veel verzuim en ziekte.
Een voorjaar waarin heel veel van de dunne schouders tentamens hebben doorstaan; midden in busy season dendert de studietrein gewoon door, een voorjaar waarin de ESG (alarm) fase 1 ons allen doet beseffen dat dit geen groene grap (meer) is. Werk aan de winkel.
Een voorjaar waarin managers en senior managers een nog schaarser fenomeen geworden zijn, in relatieve aantallen minder zijn geworden, waardoor nog meer druk op de dunne schouders landt.
Een voorjaar waarin #datatechnologie nog steeds de #datatechnologie is waar de dunne schouders niet aan toe komen om zelf aan de #dataknoppen te zitten. De klanten volgen zich op, de planning schuift, de to do lijstjes blijven open staan.
De #datateamleden, veel van hen hebben niet alleen dunne schouders maar moeten ook heel erg wennen aan auditen, voelen ook de druk. Natuurlijk willen ze als data-analist in ons auditdomein aan de slag, maar de overstap vanuit bijvoorbeeld de maakindustrie naar de audit, de accountancy, is best groot.
Een voorjaar waarin de externe accountants zich realiseren dat DataSnipper leuk is, maar met snippen alleen komen we niet vooruit, getallen (geautomatiseerd) aansluiten en vinkjes zetten is nog geen auditen.
De dunne schouders moeten worden gecoached, gebuddied, uitgedaagd en er moet geknuffeld worden. De dunne schouders helpen en groeien en leren mee. Ze rollen van vaktechnische bijeenkomsten naar Audit Planning Meetings, van Wwft-sessie en SIRA-updates naar dossiermentoring. Van beoordelingsgesprekken naar teamuitjes. Het moet immers ook nog gezellig zijn. Prikkels, prestaties, zorgen en gas erop.
Waar zou het auditberoep, waar zou de accountancy staan zonder deze dunne schouders?
Ik heb het mijn dunne schouders vaak verteld, ik ben ongelofelijk trots op ze. Ik maak mij ook wel zorgen over ze. Ik signaleer ook dat we als sector echt heel goed moeten nadenken of deze setting duurzaam is. Durven we, parallel aan debatten over onderwijs, innovatie, #genAI en andere onderwerpen, ons ook de vraag te stellen: zijn de schouders onder ons beroep niet te dun?