Soms worden de beste ideeën onnodig om zeep geholpen; door een enkel woord van een andere partij, maar vaak ook door je eigen twijfels, aldus Omar El Messaoudi.

Discussie Column 09 augustus 2023

Sluipmoordenaars

In de omgeving tussen onze oren is dagelijks een veldslag gaande. Niet alleen in de auditdossiers dus, maar ook in de hersenen. De belangrijkste veldslag. Een veldslag met keuzes en beslissingen aan de ene kant; laten wij dit partij blauw noemen. Aan de andere kant bevindt zich partij rood, gevormd door woorden als nee, ja, wel doen, niet doen etc.

Er ontstaan prachtige dingen als een juiste blauwe partij wordt gekoppeld aan een juiste rode partij. Een mooie beslissing (starten met die ene onderneming, langs je ouders gaan, het geld teruggeven aan persoon x) gekoppeld aan een juist antwoord (ja, wel doen, ga ervoor), bedoel ik hiermee. De succesvolle mensen zijn de mensen die vaker goede koppeltjes kunnen maken. Een juiste blauwe partij gekoppeld aan een juiste rode partij. Ik zeg hier expres een juiste partij, omdat je ook onjuiste blauwe partijen en onjuiste rode partijen hebt. Denk aan een slechte beslissing, zoals het witwassen van geld, het niet nakomen van gemaakte afspraken of het verbreken van het contact met je ouders. Dit zijn allemaal onjuiste beslissingen. Als je hier onjuiste antwoorden tegenover zet (ja, wel doen, ga ervoor) dan zal je geen succes ervaren. Ellende is het gevolg.

Daarom nogmaals: De succesvolle mensen zijn de mensen die vaker goede koppeltjes kunnen maken. Een juiste blauwe partij gekoppeld aan een juiste rode partij. Let dus op, als een onjuiste beslissing niet wordt gekoppeld aan een rode partij, dan is het in de praktijk minder erg. De onjuiste handeling zoals hiervoor genoemd wordt dan niet verricht. Wel kan het voor het innerlijk schadelijk zijn op termijn, als je brein gevuld wordt met negatieve beslissingen. Zelfs als hier geen daadwerkelijke handelingen tegenover staan. Je kunt uitgeput raken. Je positieve gedachtegoed kan vertroebelen. Train je brein daarom, om het goede te denken door vaker het goede te doen en je te omsingelen met het goede (mensen, omgevingen).

Naast personen die dus juiste koppeltjes maken en personen die de onjuiste koppeltjes maken, heb je nog een derde categorie personen. Dit zijn namelijk de personen die helemaal geen koppeltjes maken. Ik heb het hier dan over mensen die denken aan juiste beslissingen maar vervolgens de koppeling met een juist antwoord niet maken. Daar wil ik mij hierna op focussen. Dit zijn de twijfelaars. Veel mensen bevinden zich in deze categorie.
Je koppelt geen juist antwoord aan de juiste beslissing. Het blijft een idee tussen je oren en komt er nooit uit. Je ontneemt jezelf en de wereld een mooie kans om te bloeien. Twee personen (factoren of geef het beestje een andere naam) ontnemen jou en de wereld van deze bloei. Ze drukken onnodig op de rem. De eerste remmende factor kan een externe persoon zijn. Een externe factor. Die ené persoon die het mooie idee uit je hoofd praat. Zinnen als 'Gaat toch niet lukken' of vragen als 'Waar ga je de tijd vandaan halen?' worden dan naar je hoofd geslingerd. Alsof deze persoon helderziend is, de wereld heeft uitgevonden of jouw beste raadgever is, besluit je vervolgens niet over te gaan tot actie. Verbazingwekkend!

Als jij eens wist hoeveel prachtige ideeën ons hierdoor niet bereikten, hoeveel mensen hierdoor het leven niet leiden dat ze wel zouden kunnen leiden, of hoeveel bloemen hierdoor niet bloeiden, dan zou je in elkaar storten van teleurstelling. Het hoeft maar één woord of één beweging te zijn van een andere partij en een meesterlijk idee wordt om zeep geholpen. Herken jij jezelf hierin?

Gelukkig hebben de bedenkers van prachtige initiatieven als bijvoorbeeld de lamp, brandstof of de pen wel het juiste antwoord gekoppeld aan de juiste beslissing. Kun je je voorstellen als ook deze bedenkers hadden geluisterd naar een negatieve externe factor? Zouden wij dan nog steeds de kaars gebruiken? Nog steeds te paard grote afstanden overbruggen? Of zouden dan vele boeken en brieven ongeschreven zijn? You get the idea.

Ik wil daarom iets met je afspreken. Een afspraak bekrachtigd met een gouden stempel. Wanneer jij een juiste beslissing tussen jouw oren hebt, deel deze dan met niemand behalve mensen die je liefhebt, waarvan je uit ervaring weet dat ze je oprecht helpen als je dat nodig acht. Je wilt bijvoorbeeld even sparren of andere perspectieven ophalen. Verder deel je de beslissing met niemand. Koppel hier dan meteen een juist antwoord aan en doe het! Op deze manier heb je al gauw de negatieve externe factor buitenspel gezet.

Maar… zoals je hierboven al gelezen hebt, zijn er twee personen (factoren of geef het beestje een andere naam) die de stekker eruit kunnen trekken. Wie is die andere persoon? Heb je enig idee?

Die persoon ben jezelf! Wie? Ik? Ja, jij! Jij en ik! De grootste remmer. De vernietiger van ideeën. Een simpele vraag als ‘Zou ik dat mailtje wel sturen?’ dat zich diep in de hersenen heeft genesteld, heeft vele mooie beslissingen doen verdrinken. Begrijp mij wel goed.

Als zo’n vraag leidt tot een goede weloverwogen actie als gevolg, dan is dat niet wat ik bedoel. Ik heb het over de onnodige vragen, de vragen die nergens op zijn gebaseerd, de vragen die je redeloos doen remmen. En het zijn er veel. Elke dag weer. Leg even alles neer, kijk uit het raam en denk even goed na. Hoeveel situaties kende jij waarbij niemand bij je in de buurt was, je een juiste beslissing in je hoofd had en er tóch zonder duidelijke redenen geen juiste acties uit voort kwamen? Ontelbaar, zou je zeggen. Denk aan dat ene mailtje dat je niet stuurde naar dat bedrijf, die ene melding van een ongebruikelijk scenario die je achterwege liet, dat ingetrokken advies waarmee je een organisatie uit een faillissement kon halen, die geliefde of samenwerkingspartner die je niet meer opbelde omdat je voor jezelf allerlei onzichtbare, ongetoetste, niet op feiten of op ervaring gebaseerde tegenargumenten bedacht. Ze kwamen van alle kanten. Argumenten wil ik ze niet eens noemen. Het zijn eerder sluipmoordenaars.

ChatGPT: Interessant... Ga verder…
Ik: Ik moet hier echter stoppen.
ChatGPT: Je laat ons nu achter met een open eind. Te veel vragen. Hoe gaan wij bijvoorbeeld om met deze sluipmoordenaars?
Ik: Door de contractiemethode.
ChatGPT: Gek genoeg kan ik hierover niets vinden.
Ik: De methode is nog niet bekend. Wacht mijn boek maar af. Je zult deze daarin treffen.