Een horrorverhaal is het niet. Maar het behalen van de accountantstitel heeft Marjan Heemskerk wel degelijk veel zweet en nog meer tranen opgeleverd.

Discussie Column 26 april 2023

Bloed, zweet en tranen voor een accountantstitel

Na afloop van een scriptieverdediging ging ik in gesprek met een van de geslaagde studenten. Als examinator, tweede lezer, was ik betrokken bij het afstuderen van een groep studenten. Tijdens de scriptieverdediging hadden we het, naast de gebruikelijke inhoudelijke vragen, onder andere over het proces van het schrijven van de scriptie. Ik haalde hierbij aan dat het behalen van een titel echt niet niks is. En dat de studenten het ook vooral moeten vieren; iets dat in mijn ogen veel te weinig gebeurt. Ik vertelde hierbij ook kort hoe ik het proces zelf had beleefd en dat het allemaal niet altijd even leuk was. De student was heel blij om dat te horen. Juist van meer ervaren accountants horen dat ze het ook niet altijd even makkelijk en leuk vonden, doet heel erg goed voor mensen die nog midden in dat proces zitten.

Veel voor moeten laten

Ik kijk bijvoorbeeld naar wat ik er allemaal voor heb moeten laten. Zo heb ik mijn huwelijksreis overgeslagen (mijn man dus ook, het is niet dat ik hem in zijn eentje op reis heb gestuurd), om in die periode mijn scriptie te schrijven. Eens in de zoveel tijd zag ik het echt niet meer zitten en was het huis te klein. Gedurende zo'n periode ben ik erachter gekomen dat een IFRS-bundel erg lekker door de kamer te gooien is. Zo'n groot, dik boek met allemaal van die hele dunne bladzijdes, heerlijk om agressie kwijt te kunnen. Een wonder dat de bundel nog heel was na afloop van mijn studie. Ik heb daarna maar gewoon bokshandschoenen gekocht.

Waarom ik dit vertel? Om duidelijk te maken aan accountants in opleiding dat het misschien lijkt alsof afgestudeerden het allemaal voor elkaar hebben. Maar laat je niet misleiden. Iedereen heeft zo zijn of haar momenten gehad. En het is helemaal niet verkeerd om af en toe eens goed chagrijnig te zijn over de opleiding, de duur ervan en de werkdruk die erbij komt kijken. Dat is heel normaal. Maar: gooi dan vooral de handdoek niet in de ring, pak liever een IFRS-bundel.

Waarom we deze verhalen liever niet delen

Ik denk dat het goed is als meer accountants zo'n verhaal delen. Waarom doen we dat niet? Misschien omdat we het hele proces vergeten zijn, als we eenmaal onze titel hebben. Of we willen het heel hard vergeten. Aan de andere kant merk ik ook dat veel mensen het lastig vinden om toe te geven dat het niet altijd even soepel liep. Alsof dat een soort falen is. Iets wat ik dus absoluut niet zo zie. Je kwetsbaar opstellen is juist heel sterk en getuigt wat mij betreft van een goede leider.

Het zou jonge accountants in ieder geval erg kunnen helpen door zulke ervaringen te delen. Zodat ze zich niet alleen voelen in dit proces en er met andere accountants, ook de al afgestudeerde, over kunnen praten.