Pieter de Kok komt bij van een recent Wild West-avontuur en hoe kantoren talenten van elkaar 'af-recruiten'. Het is wat het is, wellicht is het altijd zo geweest.

Discussie Column 01 juni 2021

Vissen in een vijver

Ik gun iedereen een plek met ultiem werkgeluk. Enige doorstroming in een team is goed, ook binnen mijn team, zeker als hiermee ruimte komt voor nieuwe inzichten en positivisme. Maar eerlijk is eerlijk, vertrek van mensen van wie je het niet ziet aankomen is ook pijnlijk; dat raakt je.

Maar goed, eigenlijk heb ik weinig te mopperen, ik heb een heerlijk gedreven team, wel uitkijkend naar het einde van busy season en naar teamversterking. Wat jammer blijft, zijn de 'gras is groener bij de buurman'-verhalen. Laat ieder kantoor het eerlijke verhaal vertellen. In deze markt, in deze setting, is er planningsdruk. Bij Coney, bij elk kantoor.
Ik zie rondom recruiting ook mooie voorbeelden en creatieve inspanningen, bijvoorbeeld bij mijn vrienden van Joinson&Spice. Leuke korte filmpjes op Linkedin. Prima, all in the open, geen vreemde capriolen.
Dat we inmiddels een zeer groot probleem hebben op de arbeidsmarkt is wel duidelijk. Met de rug tegen de planningsmuur staan de hekken open en is iedereen (weer) welkom in het beroep. Ook niet altijd verstandig. Het inflatiespook doemt op. 

De uitstroom door regel- en werkdruk is hoog. Op LinkedIn zie ik dagelijks mensen met tussen de zes en tachtig jaar werkervaring ons mooie beroep verlaten. Steeds meer vraag ik "waarom?" Het antwoord is altijd hetzelfde: werk- en regeldruk. We zouden eigenlijk met elk talent dat ons beroep verlaat een exitgesprek moeten hebben, in het bijzijn van de kwartiermakers, om ervan te leren.

Er wordt zeker hard gewerkt, maar we draaien geen nachtdiensten, we lopen niet beschermd in plastic rond om levens te redden voor een bescheiden salaris, noch springen we in brandende huizen of proberen we jonge mensen te overtuigen niet van een brug te springen.
Een ervaren registeraccountant verdient minimaal drie keer modaal, daar mag je af en toe best hard voor werken. Ook op de weg naar de titel toe. 
Wat betreft de golfbeweging: anders dan Covid nu (gelukkig), zitten we al vijf jaar op een piek. Ik vrees nog vijf jaar en ondertussen surfen we door, waarbij de gemotiveerde talenten in je team je het happy surfing feeling geven.

Ik begreep eerder deze week dat de AFM een zak geld heeft opgehaald in Den Haag, om in de droge vijver van medium en senior mensen te komen vissen, om het niet-oob toezichtsteam met dertig man uit te breiden. De vijver lijkt leeg en nog leger te worden. Om uit die vicieuze cirkel te komen en positief vooruit te kijken hebben we niet alleen meer instroom, maar ook andere instroom en betere instroom nodig.
Afgelopen weken heb ik met verschillende studenten en docenten gesproken, omdat die deels zoekende zijn naar verbinding met trends en aandachtsgebieden in werkveld en opleiding. In het land der blinden is éénoog koning, dus bellen ze mij. Prima, dus deel ik met deze groep mijn observaties. Dat vind ik leuk en geeft energie. Een korte bloemlezing van de sessies in de afgelopen maand mei, met deze positieve groep studenten en docenten:

• Data-analyse en dashboarding in een mkb-praktijk: een groep van vier studenten onderzoekt aan welke randvoorwaarden opleiding en accountantskantoor moeten voldoen om handen en voeten te geven aan integratie van deze techniek binnen teams. Zowel studenten en docenten worstelen hiermee. Samen een 'praatplaat' gemaakt.
• Green Assurance: een groep studenten in het zuiden des vaderlands heeft opdracht van hun eigen hbo gehad om te onderzoeken hoe green, data en assurance in een bestaand curriculum kunnen worden ingepast. Pieter weet (beetje) raad, aanpak gedeeld. To be continued.
• Algoritmes onderzoeken: een docent uit Rotterdam wil vanaf het eerste jaar zijn studenten meenemen, hij wil ook dat collega-docenten enthousiast worden. Prachtig, mijn collega gaat een aantal free inspiratiecolleges geven.
• In Utrecht werken studenten aan de vraag: welke communicatie skills zijn cruciaal anno 2030. Visualisatie meets mindfulness meets

Het mooiste gesprek had ik met een 25-jarige (werk) student. Over zijn thuissituatie, wat hij van zijn ouders had meegekregen, over de keuzes tussen een big four of een stage bij een kleiner kantoor. Over hoe hij wilde bijdragen, op zijn manier, om de wereld een stukje beter te maken. 

Met dit soort mensen in het beroep hebben we niet meer regel- en compliance nodig, geen overkill aan toezicht. Met dit soort positieve mensen, jong maar nu al volop reflecterend, ontstaat ruimte voor dialoog in teams rondom kwaliteit, innovatie en ambities. Dat is de kern van een succesvol team. Accountancy is een teamsport!

Ik gun het beroep een betere, diverse, getalenteerde, mooiere instroom van mensen met passie. De hekken dicht voor gelukzoekers binnen het beroep en minder druk op planningen. En ik gun ze in Den Haag een goed boekhoudsysteem; alles in het leven is relatief, zo blijkt.