Leidinggevenden moeten echt werk gaan maken van degenen aan wie ze leiding geven en daarbij meer oog hebben voor diversiteit, meent Arnout van Kempen.
Discussie ColumnHallo Boomer!
Ik behoor tot de generatie X. Geboren in 1969, dus hoe je de grenzen ook precies trekt, ik zit er in. Wij van X volgen de Babyboomers en na ons krijg je de Millennials, u kent ze wel.
Natuurlijk hebben wij van X ons afgezet tegen de Boomers, want zij hadden maar geprofiteerd van de economische groei die door de Wederopbouwers was gecreëerd en zij hielden het pluche bezet. Overigens vonden zij weer dat de Wederopbouwers de wereld hadden verpest en het pluche bezet hielden, dus er is weer niets nieuws onder de zon. Intussen zijn het de Millennials die vinden dat de X-ers het fout hebben gedaan en, oh ja, het pluche bezet houden. Het gaat maar door en het houdt niet op. Allemaal niets bijzonders. Behalve dan dat we even een korte golf hebben gehad waarbij alles van Millennial en jonger niet alleen de Babyboomers ‘Boomers’ ging noemen, maar ook ons, de X-ers! Schandelijk!
Maar goed, al die nutteloze flauwekul is niet meer dan dat. Flauwekul.
Ik wilde toch even iets delen met mijn mede X-ers en Babyboomers, over die Millennials. Natuurlijk is alles wat ik zeg net zo'n zinloze generalisatie als alles wat iedereen over complete generaties zegt. Maar omdat ook in die generalisaties wel eens een kern van waarheid zit, ga ik het toch doen. En ik ga me beperken tot de Millennials 'onder ons', dus accountants en zo. En ik ben benieuwd wie het herkent.
Mijn indruk is dat de young profs, de Millennials in onze sector dus, meer dan hun voorgangers gedreven worden door purpose. Door, ik kan het echt niet anders zeggen, liefde. Liefde voor het accountantsvak, liefde voor de wereld die ze proberen wat mooier te maken, liefde voor de mens. En wat me daarbij vooral opvalt is dat daaraan ook wordt gewerkt. Op allerlei vlak, binnen kantoren, binnen het beroep en naast het harde werken. Ik vind dat oprecht prachtig. Het geeft mij heel veel hoop en vertrouwen in de toekomst van dit mooie beroep.
Er is één punt waar de Millennials in mijn waarneming echt hulp van ons oudere generaties kunnen gebruiken: inclusie van genderdiversiteit en van culturele diversiteit. Leidinggevenden MOETEN echt werk gaan maken van degenen aan wie ze leiding geven. Werkgevers MOETEN aan de slag bij het aannemen van mensen, mensen helpen carrière te maken en mensen tot partnerships toelaten.
Ik bedoel niet de mooie woorden en goede bedoelingen, die ik best overal hoor. Daar koopt niemand wat voor. Als je goede bedoelingen uitspreekt, dan moet je echt eens nagaan waarom er niets van terechtkomt. Waarom jouw organisatie die bedoelingen niet weet waar te maken.
Ik bedoel ook niet het "wij zijn zo tolerant, je mag hier gewoon homo zijn". Als je echt denkt dat het tolerantie vergt mensen als mens te zien, ongeacht hun specifieke vorm van zijn, dan ben je er echt nog lang niet.
Maar wat ik vooral niet bedoel is het "vanzelfsprekend is Siddharth hier helemaal welkom, we verwachten wel dat hij zich ontwikkelt tot een normale Jan-Willem". Ik mag in mijn LinkedIn-netwerk inmiddels aardig wat mensen kennen met namen, culturele achtergronden, stijlen en smaken die niet altijd meteen als oer-Hollands worden herkend. En het verhaal dat ik keer op keer hoor, is hoe denigrerend het is dat je zogenaamd jezelf mag zijn, mits je stopt jezelf te zijn. Recent hoorde ik dat het voor mensen met een zogenaamd "moeilijke" naam zelfs redelijk normaal is de vraag te krijgen of men hun naam wat mag versimpelen. Want ja, het is zo lastig uitspreken. Ik vind het al pijnlijk genoeg dat mijn naam regelmatig fout worden geschreven. Hoe moet het dan voelen voor Önötegsh om de vraag te krijgen "mag ik Onno zeggen, want je naam is zo moeilijk?".
Ik wens ons van harte toe dat we mensen leren te waarderen niet omdat ze op een of ander ideaalbeeld lijken, maar omdat ze mens zijn, omdat ze bijzonder zijn in hun eigenheid, in hun rare dingen, in hun zwakheden, in hun kracht. En ik wens het de Millennials toe dat ze wat minder blokkades ondervinden bij het realiseren van een toekomst voor iedereen.