Laten we als accountants de positieve dingen eens wat vaker en eerder presenteren, meent Omar El Messaoudi.
Discussie ColumnMet regelmaat een maatregel
Een journalist van het FD fietst met een hoog tempo naar kantoor. De adrenaline giert door het lichaam. Hij smijt zijn fiets tegen de fietsenstalling aan, vergeet deze op slot te zetten, rukt een mondkapje uit de tas en zet dit op. Vervolgens rent hij richting de lift. Hij drukt meerdere malen op de liftknop, terwijl hij met zijn andere hand gretig op zijn smartphone tikt. Boven aangekomen grijpt hij een kop koffie en glijdt met zijn bureaustoel richting zijn computer. Het schrijven kan beginnen. Titel: 'Accountant betrokken bij fraude'. Een poosje later drukt hij op enter, laat zijn armen naast zich hangen en kijkt voldaan richting het plafond. Weer een hit!
Op het kantoor van de AFM is het vandaag extra druk. Iedereen loopt door elkaar heen. Iedereen lijkt bezig. Calls, vergaderingen, computers die overuren draaien. Het lijkt net een scene uit The Wolf of Wall Street. De lift gaat open. Een vrouw in pak loopt nerveus naar de grote zaal, sluit haar laptop aan. De aandacht is op haar gevestigd. Het is muisstil. Op het scherm verschijnt de tekst 'AFM onderzoeksrapport'. Een aantal dossiers heeft een rood kleurtje, de rest is groen.
Ondertussen in de accountancy: Iedereen is in rep en roer. De sector staat weer negatief in het nieuws. Wat moeten we doen? Wij doen het goed, het zijn de big four die steken laat vallen. Nee, wij doen het goed, de kleinere kantoren lopen achter. Wat moeten we doen? Die 53 maatregelen waren niet genoeg, roept iemand uit de verte. We moeten er nog meer hebben. Twintig voldoende? Nee, doe er nog maar twintig bij. Wellicht is een kwartiermaker nodig om de boel beter op gang te krijgen, roept Wopke vanuit de hoek.
Ik zeg hiermee niets over de instanties en mensen die hard werken en hebben gewerkt om tot deze maatregelen te komen. Ik stel mezelf en de sector alleen de vraag: zijn wij niet doorgeslagen? De sector lijkt net een kogelvis. Bij elk gering gevoel van gevaar zet die zich uit en komen instanties en maatregelen als paddenstoelen uit de grond. Ik dacht dat wij accountants de professionals van evidence based redeneren en wetenschappelijk onderzoek waren. Het verzamelen van betrouwbare en relevante controle-informatie giert door ons lichaam. Toch?
Hoe kan het dan zijn dat een artikel in het FD of een uitlating van de AFM de sector gelijk in de houdgreep lijkt te hebben? Simpel. Wij hebben geen data of resultaten uit wetenschappelijk onderzoek klaar staan die we gelijk kunnen presenteren wanneer negatieve geluiden de sector proberen binnen te treden. En waarom wachten op negatieve geluiden? Wij zijn trots als accountants. Laten we de positieve dingen dan ook vaker en eerder presenteren. Proactief in plaats van reactief. Het debat aangaan wanneer een AFM of dergelijke instantie met nieuws komt. Ik vond de reactie van een aantal kantoren destijds op een kritisch AFM-rapport een dappere zet. Eigenlijk een natuurlijke zet. Even zag ik weer accountants voor me. Professionals die in zichzelf geloven, het debat aangaan en evidence willen zien. Dat heeft uiteindelijk geleid tot het terugdraaien van boetes.
Tijdens het slotevent van de NBA kwam meerdere malen naar voren dat we trots moeten zijn op ons beroep en in de frontlinie moeten gaan staan. Dagelijks werken duizenden accountants hard, met hele mooie resultaten tot gevolg. Een dossier of twee met een 'onvoldoende' of een slecht gehumeurde journalist kan dat toch niet zomaar omver werpen? Bewegen wij mee met elke wind, of staan wij sterk in de wind?