Henk Vlaming

" Als kinderen waren we allebei al bezig met rekenen", zegt Claire. "We vertelden onze ouders hoeveel ze moesten afrekenen in de winkel en hoeveel wisselgeld ze dan moesten krijgen." Maar nooit was het de verwachting dat ze allebei accountant zouden worden bij dezelfde werkgever. Als kinderen zaten ze niet in dezelfde klas op dezelfde basisschool en evenmin deelden ze dezelfde klas op de middelbare school. Een bewuste keuze van de ouders, zodat elk van de meisjes de ruimte kreeg om zichzelf te ontwikkelen.

De keuze voor de accountancy was dan ook geen afgesproken werk. "Ik voel me aangetrokken tot het creatieve", vertelt Kirsten. "Op de middelbare school wilde ik de fashion in, de wereld van de mode. Maar wiskunde vond ik ook uitdagend. Ik koos voor een studie business economics."

De bank waar Kirsten stage liep bleek echter niet het beloofde land. "Ik ervoer het als een kantoorbaan met repeterend werk. Mijn loopbaan was er al helemaal uitgestippeld, nergens zag ik de uitdaging." Ze kreeg de tip om eens bij Deloitte te kijken. Daar kwam al gauw de klik. "Ze konden de accountancy er goed verkopen. Word je accountant, dan kom je bij allerlei bedrijven, waar je een kijkje in de keuken krijgt. En ik kon op den duur ook gaan werken voor bedrijven in de modewereld."

Kantelpunt

Dat laatste kwam er aanvankelijk niet zo van. Als nieuwkomer in het vak begin je onderaan de ladder. "Het eerste jaar was er één van straight forward, dan luister je vooral naar wat je manager zegt. Maar na een paar jaar kwam het kantelpunt. Dan ga je steeds vaker ook zelf nadenken. Dan komen de moeilijke onderwerpen waar je extra je best voor moet doen. Toen kreeg ik het idee dat ik de accountancy echt begreep. Het is werk dat ik echt leuk vind, ik heb het goede vak gekozen. Ik houd van vaktechniek, me vastbijten in dossiers, continu samenwerken in een team, mijzelf blijven ontwikkelen."

'Ik houd van vaktechniek, me vastbijten in dossiers, continu samenwerken in een team, mijzelf blijven ontwikkelen.' 

Bij Claire liep het anders; zij was als jong meisje al gefascineerd door de accountancy. Toch koos ze voor een andere opleiding. "Want misschien was accountancy te smal, te veel een uitgestippelde route en moest ik het zoeken in een bredere opleiding. Ik ging finance studeren. Daar vond ik het vak accountancy saai. Uitsluitend literatuur, niks met cijfers of een stukje praktijk."

Maar finance was voor Claire toch niet de ideale studie. "De universiteit biedt niet wat je je voorstelt van de praktijk. Ik verlangde naar het rekenwerk van de accountancy." In navolging van haar zus klopte ook Clair aan bij Deloitte, waar ze haar meisjesdroom over de accountancy in vervulling liet gaan. Ze voelde zich er meteen thuis. "Meestal ken je niemand als je nieuw bent in een organisatie, maar voor ik het wist was ik degene die licht uit deed bij partijen en etentjes."

'Hier heb ik mij ontwikkeld tot een vrouw die weet waar ze voor staat, die zich niet laat overrompelen.' 

Lange dagen

Claire en Kirsten kwamen er al gauw achter dat accountancy meer is dan alleen een pretvak. "Je maakt lange werkdagen, vrijdag ga je naar college en in het weekend studeer je", zegt Claire "Je werkt met ups en downs naar stipte deadlines, vooral in het busy season. Dan maak je lange dagen met je team. Mijn collega' s zie ik dan vaker dan ik Kirsten zie. Maar je gooit de handdoek niet in de ring en gaat ervoor. Als jong meisje ben ik binnengekomen, onwetend van wat de accountancy werkelijk was. Hier heb ik mij ontwikkeld tot een vrouw die weet waar ze voor staat, die zich niet laat overrompelen."

Op de werkvloer komen de zusters elkaar niet vaak tegen, want ze werken in verschillende teams en ze bedienen elk eigen klanten. Het was pas gedurende de coronapandemie dat ze elkaar ontmoetten als collega's. "We wonen in hetzelfde huis, waar we elkaar alleen 's avonds en in de weekenden zagen", vertelt Kirsten. "Maar toen we tijdens de lockdown gingen thuiswerken, waren we opeens de hele dag samen. Dat was wennen, want we gingen niet met elkaar om als collega's. Maar moeilijk was het niet, want we hebben een hechte band en kunnen goed met elkaar opschieten. En thuis konden we vraagstukken samen bespreken en elkaar helpen. Toen pas kwamen we erachter dat we elk heel andere klanten bedienden en verschillend werk deden. Dat kwam goed uit, want wat de een niet wist, kende de ander wel. Het is fijn om thuis over je werk te kunnen praten en dat de ander het zo goed oppikt."

Managers

De volgende stap is om het vak van leidinggevende onder de knie te krijgen. Komend najaar worden Claire en Kirsten manager. "De theorie en de techniek beheersen we, nu is de uitdaging om een team aan te sturen en antwoord te geven op uitdagende situaties", zegt Claire. "Als manager ben je het aanspreekpunt voor de partner en de klant. Je moet weten wat er speelt, je bent verantwoordelijk voor de voortgang en het halen van de deadlines."

Partner worden hoort voorlopig niet bij de droom. "Want de weg daarheen is lang en het beroep verandert door digitalisering en regelgeving", zegt Kirsten. "Wat er op mijn pad komt, kan ik niet voorzien. Ik heb nu via klanten naar andere sectoren kunnen kijken."

'Misschien wil ik nog eens een eigen restaurant of koffietentje runnen.'

Overstappen naar een ander kantoor staat niet op de rol. "Er is geen second best in de accountancy", zegt Claire. "Elke ontwikkeling in de accountancy die ik wens kan ik hier maken, daar is Deloitte groot genoeg voor. Maar ik vraag mij wel eens af of ik mijn hele leven hard wil werken achter een laptop. Misschien wil ik nog eens een eigen restaurant of koffietentje runnen."

Een ding staat vast voor Clair en Kirsten. Een andere loopbaan betekent dat het gedaan is met de synchroon lopende carrières. "Ik heb het hier naar mijn zin, maar ik ben ook nieuwsgierig naar wat er nog meer kan", besluit Claire. "Een andere keuze in het leven betekent ook dat onze loopbaanpaden weer scheiden. Dat is niet erg, want soms is het goed om andere keuzes te maken in het leven."