Want overgeleverde gedragsnormen waren de smeerolie van de maatschappij; ze zorgden ervoor dat botsingen werden voorkomen, gevoelens ontzien en samenwerking bevorderd. Helaas bestond in het accountantsberoep "nog geen communis opinio, wat in verschillende gevallen te doen en te laten is".

"Hoezeer dit te betreuren valt, is duidelijk. Noodeloos ontstaan gevoeligheden en wrijvingen tusschen collega's, welke den buitenstaander een eigenaardigen indruk geven van het verkeer van accountants onderling."

Enkele voorbeelden uit zijn eigen praktijk moesten Bosmans pleidooi voor een accountantsetiquette ondersteunen.

Zo vroeg een bedrijf Bosman om de controle te gaan doen.

"Op de vraag, of reeds een accountant aan de zaak verbonden is, wordt de naam van een collega genoemd, waarna ik mij overweging voorbehoud. Intusschen doe ik mijn collega vertrouwelijk mededeeling van de aanvraag en deze, meent daarop niet anders te kunnen doen, dan bij die onderneming schriftelijk zijn ontslag te nemen, op grond van het feit, dat deze zich tot een collega had gewend, aldus misbruik makend van mijne vertrouwelijke inlichting."

In een ander voorbeeld trekt Bosman zich terug na een ongunstig accountantsrapport over "de door het Bestuur eener onderneming aangenomen waardebepaling van goederenvoorraden". Een andere accountant neemt zijn taak over,

"zonder zich bij mij te hebben overtuigd, of de hem van bestuurszijde gedane mededeelingen omtrent zijn voorganger, al dan niet overeenstemmen met de zienswijze van zijn collega. Zoodoende stelt men den collega feitelijk in de oogen van de opdrachtgevers zonder kennis van zaken in het ongelijk, en schaadt het prestige van de accountants in het algemeen."

In weer een ander geval weet Bosman de bestuurders van een onderneming ervan te overtuigen na een overname

"de controle van de opgekochte onderneming te laten in handen van den fungeerenden collega. Door veranderde omstandigheden achtte later het Bestuur beter, de controle in één hand te leggen, en verzocht beide accountants daaromtrent voorstellen te doen. De Directie gaf verder te kennen, dat overleg tusschen de collega's h.i. aangewezen was. Ik stelde dan ook mijn collega overleg voor, onder mededeeling, dat dit wegens mijne vacantie uitstel moest lijden; deze vond dit goed, doch diende gedurende mijn afwezigheid zijne voorstellen in, zonder vooraf te hebben overlegd".

Iedere accountant kende volgens Bosman wel handelingen van beroepsgenoten die "beter ongedaan gebleven waren".

"Het is daarom, dat men steeds bij zijne handelingen moet overwegen, in hoeverre daardoor aan de etikette geweld wordt aangedaan, of ook aan de collegialiteit."