In de in 1989 aangenomen wet was bepaald dat bedrijven en hun accountant contracten voor telkens een periode van drie jaar moesten afsluiten. In de tussentijd kon het functioneren van de accountant niet worden beoordeeld. Na negen jaar moest het bedrijf op zoek naar een ander kantoor.

De - toen nog - big six hadden fel gelobbyd om de wet van tafel te krijgen. De vermeende positieve effecten van de maatregel - vergroten van de onafhankelijkheid en kwaliteit - trokken zij in twijfel.

"Generally speaking, whenever a service, be it auditing or any other activity, can be compared against those offered by firms, it tends to foster competitiveness, service quality and in the end, benefits consumers and users", zei Deloitte & Touche-voorzitter Fernando Puyuelo in 1995 tegen International Accounting Bulletin. Aan de markt overlaten dus, in plaats van lange contractperiodes en verplichte roulatie.

De wet werd volgens IAB naar verluidt ooit ingevoerd om nationale kantoren meer kansen op de auditmarkt te bieden tegenover de dominante internationale 'grote zes'. Die meenden echter dat de wet schadelijk was voor alle kantoren. Maar ook de kleinere kantoren laakten het ingrijpen in de auditmarkt door de wetgever, en waren niet rouwig om de afschaffing van de wet. "Nobody really expected the big firms to suddenly lose their share of the market overnight", aldus José Marie Serena van het kantoor Grupo Audit Network.

En de positieve effecten op de onafhankelijkheid en de kwaliteit dan? Die waren er niet, als we afgaan op een onderzoek van Spaanse wetenschappers, die de periode van de verplichte roulatie vergeleken met de jaren daarna.