Maar men wilde wel discussie over eventuele uitbreiding van de verantwoordelijkheid.

Het betreffende artikel uit het Britse tijdschrift werd gespot in de rubriek 'Uit het buitenland' in het Nederlandse tijdschrift 'Accountancy' van oktober 1923. Elke gelijkenis met de zaak Lehman berust dus op toeval.

De lezer legde de volgende casus voor aan de redactie van 'The Accountant': Er was hem bekend dat een 'sinds enkele jaren gevestigde bank' net voor het einde van het jaar grote bedragen leende van een andere bank en deze een paar dagen later weer terugbetaalde. Ging het in deze zaak om 'verschoonbare window-dressing'?

De redactie van het Britse blad antwoordde, in de lezing van 'Accountancy', als volgt:

"De redactie onderscheidt tusschen gerechtvaardigde en onverdedigbare window-dressing. Gerechtvaardigd acht zij window-dressing, als zij het resultaat is van een weloverwogen en welgeslaagde poging het huis op orde te brengen, alvorens daarvan aan het publiek rekenschap te geven." De redactie betwijfelde of in het geval van 'onverschoonbare' vormen van window-dressing wettelijke maatregelen doeltreffend zouden zijn.

Volgens de redactie was het in ieder geval een uitgemaakte zaak dat het niet de taak van de controlerend accountant was "te onderzoeken, of het bedrijf eener bank goed of slecht geleid wordt, zoodat elke bewering, dat ongewenschte vormen van window-dressing onmogelijk zijn, waar een doeltreffende controle heeft plaats gevonden, misplaatst is".

Dat lag echter niet aan de rechte rug van de accountant. "Ofschoon verantwoordelijke controleurs moed genoeg hebben en geen geenszins begeeren iets van hun wettelijke verantwoordelijkheid op een ongepaste manier te laten vatten, zou het toch moeilijk zijn voor een company-auditor om mededeelingen te doen, die de commissarissen wenschen achter te houden en dat nog wel, terwijl reeds in rechten is uitgemaakt, dat het niet de taak van den auditor is zich er ook maar eenigzins mee te bemoeien."

Het artikel in 'Accountancy' eindigt met deze paragraaf. De redactie van 'The Accountant' roept echter ook op tot discussie over een eventuele uitbreiding van de verantwoordelijkheid van de accountant.

"The point is one that we should be glad to see discussed fully in these columns, but our own impression is that there would not ordinarily be any particular difficulty experienced by a competent auditor in reporting to shareholders in all cases where undesirable cases of window dressing had been indulged in upon a perceptible scale."

"But, if it is desired that auditors should undertake this new duty, the Legislature should expressly empower them so to do."

De redactie verwacht daarbij geen weerstand van de gerenommeerde banken "whose window dressing is of the innocuous type".