Regelmatig klinkt tegenwoordig het verwijt van accountantskant dat politici niet begrijpen wat een accountant wel en niet doet. En even regelmatig uiten financieel managers, zoals Robert-Jan van de Kraats (Randstad) in het oktobernummer van 'de Accountant', kritiek op de wijze waarop accountants nu functioneren.

Nieuw is het allemaal niet. Het was een andere tijd en het toen nog deftige accountantsberoep zag er fundamenteel anders uit, maar ook begin vorige eeuw stuitte het beroep nog wel eens op onbegrip bij politici en andere stakeholders, al was die laatste term toen nog onbekend.

Een aardig voorbeeld wordt gevormd door de openingszinnen in het eerste nummer van het blad Accountancy, op 1 januari 1903 verschijnend als tegenhanger van De Accountant, met als hoofdredacteur een accountant die getooid ging met de (echte) naam W. Kreukniet. De eerste zinnen van dat openingsartikel 'De Economische beteekenis der Accountancy' (het onbegrip lag duidelijk zwaar op de maag) luidden aldus:

"Herhaaldelijk is ons gebleken, dat men in regeerings-, finantiëele- en juridische kringen nog niet altijd een goed denkbeeld heeft van de groote economische beteekenis der accountancy. Achtereenvolgens willen we aantoonen, dat de accountancy

• aan het crediet een gezonde basis geeft
• de kapitaalvorming in de hand werkt,
• kapitaalvernietiging voorkomt
• arbeid bespaart,
• de arbeidsverdeeling bevordert."

Ook toen moest dus al het nodige worden uitgelegd. Het 'we moeten meer uitleggen' klinkt nog steeds. De vraag is of dit optimistisch of juist pessimistisch stemt.

(Met dank aan Jan Weezenberg)